Public

Anoniem publiceren Column

Mijler > Algemene verhalen

Anoniem publiceren Column

Wat zou het ons schrijven ten goede kunnen komen, als we anoniem gingen publiceren. Het is niet zo moeilijk om vast te stellen dat er veel lof en waardering wordt gegeven op artikelen die dit eigenlijk niet verdienen. Een vaststelling daarbij is dat deze schrijvers op basis van connecties, die al bestonden of in de loop van de tijd zijn ontstaan, met een wederzijdse bejubeling van hun schrijven worden bevestigd, zonder dat het werk op haar kwaliteit wordt gewogen.

Recent zag ik weer een op zich goed verhaal, met meer dan twintig taalfouten, zonder daarbij een kanttekening van de in mijn ogen veelal goede lezers/schrijvers. De fouten moeten hen zeker ook zijn opgevallen. Het kan best zo zijn dat het verhaal op zich positief en goed is, maar toch is de schrijver gediend met een opmerking hierop. Ook lees je geregeld stellingen en redeneringen die totaal niet kloppen of tegenstrijdig zijn. Het als persoon populair/geliefd zijn speelt een grote rol en leidt tot het toedekken met de mantel der liefde.

Eigenlijk werkt het systeem van een internet schrijverssite dit in de hand. Logisch dat er in het intieme schrijversverkeer vriendschappelijke relaties ontstaan. Op zichzelf is daar niets mis mee en sociaal gezien zelfs toe te juichen. De meeste vriendschappen zijn in wezen meestal oppervlakkig omdat de genegenheid slechts uit het geschreven woord wordt gedistilleerd. In de praktijk blijkt dat dit soort kritiek niet door iedereen op prijs wordt gesteld en zo ontstaat er een terughoudendheid.

Persoonlijk ben ik ook selectief en schat in of de betreffende schrijver dit wel op prijs zal stellen of niet. Als dit niet het geval is, stop ik er gelijk mee. Ook tracht ik in te schatten of de schrijver er mee gediend is en pas mijn “toon” daarop aan. Ik heb ook ervaringen met schrijvers die dit dankbaar aanvaarden en dat geeft mij als criticaster een fijn en voldaan gevoel. Zelf ontvang ik graag kritiek en bij voorkeur nog onder mijn artikelen, zodat het ook voor de andere lezers leerzaam kan zijn.

Niemand van ons schrijft feilloos, ook niet degene die kritiek levert. Zowel voor het geven als accepteren van opmerkingen is een bepaalde moed en visie nodig. Een anoniem publiceren en honoreren zou het wat gemakkelijker maken. Maar is het te verwezenlijken?

Toch interessant genoeg om mijn gedachten even de vrije loop te laten!

 

13/10/2014 15:51

Reacties (21) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
1
14/10/2014 13:40
Ik krab me in ieder geval achter mijn oren alvorens ik iemand wijs op een taalfout en wel omdat ik zelf nogal geregeld worstel met de Nederlandse taal.
3
14/10/2014 09:24
Ik weet van mezelf dat ik fouten maak. Slordigheidsfouten, en dingen waar ik overheen blijf lezen. Ik vind het prima om daarop gewezen te worden. Zelf doe ik het ook wel eens. Als iemand 'me' gebruikt in plaats van 'mijn', bijvoorbeeld. Van die fout griezel ik echt heel erg. Alleen de laatste keer dat ik dat deed, bij een schrijver die notabene zelf om correcties vroeg, bedankte ze me, zei er op te gaan letten maar dat ze het moeilijk vond en in haar volgende gedicht stond die me weer gewoon in de titel.
1
14/10/2014 04:51
Ik denk dat je op een gegeven moment de anonieme schrijvers ook weer gaat herkennen, althans, dat heb ik gemerkt bij de onbekende schrijver, ik was best herkenbaar.

Ik stel het wel op prijs om op fouten gewezen te worden, ik heb het ook wel aangegeven, zeg het aub, het kan alleen maar ten gunste van je schrijven zijn als het foutloos is. Foutloos schrijven blijf ik moeilijk vinden, sommige dingen krijg ik er gewoon niet in! Gebeurt of gebeurd bijvoorbeeld... Was het nou..., het is gebeurd en het gebeurt nu? Kijk, daar ga ik al...
1
14/10/2014 00:47
Hihi zie zelfs hier in mijn reactie, in plaats van vormen tikte ik te snel vromen in ...sorry;-)
2
14/10/2014 00:45
Een mooi artikel, prachtige overdenking waard om het mogelijk te kunnen maken van elkaar te leren. Positieve kritische analyse is vooruitstrevend en leerzaam! Bij mij in mijn achterhoofd hoor ik ( zie ik nog vaak je letters) vaak je stem bijwijze van, plaatst het niet te snel heb geduld herlees en nog ben ik vaak , zeker als ik emotioneel schrijf te snel en mijn gedichten vromen zich mee met hen die mij wijzen op de kritische kant, samen vormen wij zo een schrijfstijl de ene de emotie de ander wijst de taalrichting hoe mooi is dat en samen is het een compleet plaatje en ik denk dan als iemand mijn emotie niet zou snappen achter mijn woorden zou deze zeker niet de moeite nemen er extra aandacht aan te schenken om het beter uit de verf te laten komen, de kracht van begrip en kunde en emotie is een mooi geheel
1
13/10/2014 21:31
Fouten maken we allemaal. En niemand is te oud om te leren. Daarom is het altijd goed als je op een fout wordt gewezen. Je ontwikkeling kan dan doorgaan.
3
13/10/2014 21:16
Toen ik op Plazilla begon te schrijven kende ik niemand. Gaandeweg ontwikkel je een voorkeur voor bepaalde schrijvers/sters. Sommige vind ik geweldig schrijven, bij anderen spreken de onderwerpen of manier van denken me aan. Afhankelijk van wie er achter een artikel zit, lees ik het anders. Juist bij zorgvuldige schrijvers vind ik het aardig om even te wijzen op een foutje. Die waarderen dat dan ook wel. Iemand die hier vooral z'n emoties kwijt wil, zit vaak niet op verbeteringen te wachten, lijkt me.
Het is net het gewone leven. Tegen de één zeg je echt wat je vindt en bij de ander hou je je op de vlakte. En met weer anderen bemoei je je gewoon niet. Maar allemaal naamloos? Dat lijkt me een onoverzichtelijke brij! (en saai)