Korte berichten in het nieuws, vandaag: Zweden gaat Palestina binnenkort als onafhankelijke staat erkennen. Op zijn eerste werkdag als premier van Zweden heeft Stefan Löfven dit verklaard. Löfven is van mening dat de wederzijdse erkenning van de Joodse en Palestijnse staat onontbeerlijk is om tot vrede in dit gebied te komen.
Het is wellicht de meeste mensen in Nederland ontgaan, maar de Verenigde Naties heeft al in 2012 bekrachtigd dat Palestina een onafhankelijke staat is (in resolutie 67/19 wordt gesproken over de status van een waarnemend niet-lidstaat). Van erkenning door de landen van de EU is het echter nooit gekomen, een deel van de internationale gemeenschap erkent Palestina overigens wél.
Persoonlijk kan ik de gedachtegang van Löfven wel volgen; wederzijdse erkenning kan alleen bij wederzijdse gelijkheid. Om die gelijkheid te bereiken, zal de internationale gemeenschap Palestina dienen te erkennen.
Gaat de erkenning van Palestina als onafhankelijke staat het conflict oplossen? Het antwoord op die vraag is onduidelijk. De politiek die Israël al jaren voert - het verdrijven van de Palestijnen (ik zal het voorzichtig uitdrukken) – heeft niet tot de oplossing van het conflict geleid. Wat wel duidelijk is dat Israël tot het uiterste zal gaan om de erkenning van de Palestijnse staat tegen te werken. De volgende stap zou namelijk zijn het vaststellen van de grenzen (door de VN) en op dat moment zal de ‘nederzettingen-politiek’ tot het verleden moeten behoren.
Het conflict in het Midden-Oosten is complex en veelomvattend, maar de huidige situatie kan zo niet doorgaan. Ik ben daarom voorstander van het erkennen van de Palestijnse staat: laat de VN de wederzijdse grenzen maar bepalen. In mijn ogen is dat een prima eerste stap naar de oplossing van het conflict.
Reacties (25)
Of het erkennen van de Palestijnse staat de vrede met Israel dichterbij brengt zal de toekomst ons leren. Het kan wellicht een stapje de goede richting op zijn.
Laten we niet vergeten dat de staat Israel op bijna gelijke wijze tot stand is gekomen. De eerste Israelische premier Ben Gurion stond op de Britse lijst van meest gezochte terroristen. Voordat Israel een erkende staat werd voerde Hagana onderleiding van Ben Gurion een onafhankelijkheids oorlog in Palestina. Pas vele doden later werd Hagana gematigd.
Ik hoop ook dat de vrede in zicht komt. De erkenning zal daar bij helpen. Maar het zal nog jaren duren voordat het zover is ben ik bang. De haat voor elkaar zit heel diep bij beide kampen.
Momenteel groeien er nog steeds kinderen op die mee moeten maken dat het huis van hun ouders zonder enige reden wordt neergehaald, waarna een Joodse familie op diezelfde plaats een nieuw huis bouwt. Zo'n ervaring krijg je niet snel uit je systeem.
Aan de andere kant van de frontlinie groeien kinderen op die familieleden in de oorlog hebben verloren.
Het is allemaal te triest voor woorden, en bovendien onnodig.
En wat erken je met het erkennen van de Palestijnse staat alleen het gebied van Fatah?
Gun de Palestijnen de zelfde kans. Over een paar jaar weten we dan of de haat van beide zijden is overwonnen.
Bij dit conflict moet je niet teveel achterom kijken, dan kom je er nooit uit. Het verleden in dit gebied is een onontwarbare kluwen van geweld. Je moet juist vooruit kijken om een oplossing te kunnen forceren. In het verleden zijn er een aantal goede aanzetten geweest, maar ja, toen kwam George W.
Wie een geolied staatsapparaat verwacht bij welke nieuwe staat dan ook, komt bedrogen uit. Maar met hulp en een beetje goede wil is veel mogelijk.
Een geschiedenis van 50 jaar vechten heeft m,i. afdoende aangetoond dat het tijd is om eens te kiezen voor een andere weg.