Stapelgedichten
een trend
met ontelbaar veel gezichten
fluitje van een cent
Laat ik nou hebben gedacht
dat je eenvoudig
geheel spontaan, onverwacht
ineens een stapel
boeken uit je kast plukt
voor je op tafel legt
en daar een foto van afdrukt
Dat je daardoor
absurde gedichten krijgt,
maar niets is minder waar.
spelen met taal
tot je verwonderd zwijgt
soms vertellen al die titels
in een bundel onder elkaar
een lief, indringend of ontroerend verhaal.
bekruipt bij mij het vermoeden
dat het geen willekeur is geweest
niet zomaar uit de kast gepakt en neergekwakt
dat men met zorg de titels kiest
opdat de zin
aan elkaar geregen
geen spanning verliest
een eigen plot heeft mee gekregen
weinig is er overgebleven
uitgelezen, klaar ermee
In de loop van mijn uitgelezen leven
gaf ik een kapitaal aan boeken weg
zodat ik deze inspi-trend
noodgedwongen, wat ontwend
en heel goed uit het zicht
nu naast me neer leg
met enige spijt wellicht
Reacties (10)
Ik heb er ook veel weggedaan, maar gelukkig staan er nog meer dan genoeg voor stapelgedichten!
Van alle boeken heb ik iets geleerd, genoten of ben er mee weggevlogen naar een wereld die ik nog niet kende...
Veel ook uit de bieb gehaald en wat ik voor leerlingen in het atelier had, toch ook een aardige collectie, heeft een zoveelste leven gekregen bij de kringloop