1ste kwartaal, dl1, 2014 Fotografie van de Nederlandse Literatuur Gids
Geef Annelies Vijlbrief een pen en een mooi verhaal of een prachtig gedicht zal niet lang uitblijven. geef haar een camera in handen en zij bevriest als lenzen magiér de prachtigste beelden, zijn hier woorden voor nodig? In dit nummer extra aandacht aan haar specifieke gave: het vastleggen van details in magische momenten.
San Daniel voor de Nederlandse Literatuur Gids.
geen woorden nodig
daarom zonder beschrijving
zomaar wat foto's
(Hai-ku)
Mist en Weerspiegeling
De Kleur van de zon
Annelies Vijlbrief.
Het jaar in foto's, de impressies van het eerste half jaar (juni tot november 2013)
De beestjes
Week 22 -47
(27 mei - 24 november 2013)
In de eerste week van juni 2013 ben ik begonnen met elke week een fotoreportage te plaatsen over wat ik buiten in de natuur, tijdens mijn wandelingen en fietstochten en in de tuin, tegenkom. Na een aantal weken begon er een patroon te vormen wat en wanneer ik fotografeerde. Er kwamen vaste rubrieken.
Merianborstel
Nu zijn we een half jaar en veel foto's verder en denk ik dat het leuk is om een overzicht te plaatsen, gebasseerd op die rubrieken. Dit is de eerste, die van de beestjes. De kleine beestjes wel te verstaan. De vogels en zoogdieren komen later.
Vlinders
Kleine vos
Koolwitje
Onbekend talent
Blauwtje
Witte of gele tijgers
Rups van een pijlstaartvlinder
Wantsen
Roofwants
Groene schildwants
Groene stinkwants
Kevers
Meikever
Lieveheersbeestje
Smalbok
Voorjaarsmestkever
De andere beestjes
Slak
Waterschorpioen
Strekspin
Kruisspin
Boomsprinkhaan
Libelle
Waterjuffer
Onbekend talent
Bij
Bovenstaande foto's komen uit de reportageserie Het jaar in foto's. De serie gemist? Klik hier
Het volgende deel in deze serie zijn foto's die ik 's ochtends heb genomen.
N.B. Deze reportage is ook al in november 2013 op Plazilla gezet, in mijn eigen Zilla Een jaar in foto's maar ik vind dat ze ook in deze gezamenlijke Zilla passen
Annelies Vijlbrief
Onbekend talent - en daar mag best verandering in komen!
Op deze plaats wil ik jullie kennis laten maken met een goede vriendin van mij die in mijn ogen een net zo goede – zo niet betere fotograaf is dan ondergetekende. Gewoon omdat haar foto's ook wel even in de schijnwerpers mogen komen te staan.
Mijn vriendin, die in Anerea's Janna's blog ook wel eens figureert (wel onder een andere naam) is de eerste om te zeggen dat ik niet voor haar onder doe maar dat zij nu eenmaal een wat betere camera heeft. Jullie weten wel, zo'n toeter met verschillende lenzen en filters
Dat van die camera klopt natuurlijk wel, wat niet wegneemt dat ze een getalenteerde fotograaf is. Met oog voor detail, compositie en een geduld die ik nooit zo kan opbrengen.
Ik bedoel maar, hier had ik niet op kunnen wachten. Terwijl het resultaat prachtig is. Van huis uit is ze grafisch ontwerper – heeft de kunstacademie gedaan. Misschien is daar iets van te zien in haar foto's? Het vismeertje is trouwens Braamsplas (Visplas) in Evertsbos. Daar kom ik ook wel eens.
Wat ik zo mooi vind aan haar foto's is de details, compositie en de lijnen.
Ze speelt ook met licht en kleuren. Plus spreken haar onderwerpen mij aan. Wat logisch is, we zijn al meer dan dertig jaar vriendinnen en onze smaken en voorkeuren komen in redelijk veel dingen overeen.
Natuur, landschappen, paarden om maar een paar dingen te noemen.
Ze woont net als ik in Drenthe, nog geen drie kilometer van elkaar af, wat haar foto's misschien wel herkenbaar maken voor degenen die mijn foto's kennen
.
Het gebeurt namelijk ook wel eens dat we samen op pad gaan.
Nou ja, geniet maar gewoon van haar foto's. Ze zijn het waard.
Deze laatste foto's zijn gemaakt in de Menkemaborg tijdens de kersttijd.
Annelies Vijlbrief met foto´s van Leida Timmer
Het jaar in foto's, de impressies van het eerste half jaar 2 (juni tot november 2013)
De Ochtenden
Week 22 -47
(27 mei - 24 november 2013)
In de eerste week van juni 2013 ben ik begonnen met elke week een fotoreportage te plaatsen over wat ik buiten in de natuur, tijdens mijn wandelingen en fietstochten en in de tuin, tegenkom. Na een aantal weken begon er een patroon te vormen wat en wanneer ik fotografeerde. Er kwamen vaste rubrieken, vandaag een impressie van foto's die ik tijdens de ochtendwandelingen maakte.
Nu we het eind van het jaar naderen wordt het steeds moeilijker om tijdens de ochtendwandeling foto's te maken. Het is gewoon te donker. Ik heb een paar keer met flits gewerkt, met wisselend resultaat.
Lente en zomer
Bloeiende akkerrand
Ochtendzon en varen
In de bloeiende akkerrand
Panorama van het bosje
Ochtendnevel
Dauw op graan
Kleefkruid
Lentezon
Laat in de zomer
Dauw op zaadpluizen
Herfst
Detail van een zaaddoos
Paddenstoelen in het bosje
De eerste herfstmist.
Gekleurd blad
Laat in november en toch bloeit er nog heel wat.
Zelfs de eerste nachtvorst deert deze koekoeksbloem niet
Zonsopgang boven het Deurzer Diepje
In het dorp brandden de lichten nog.
Ochtendschemer
Mist en schemer maken vormen zacht
Roze lucht boven gedorste akkers
Bovenstaande foto's komen uit de reportageserie Het jaar in foto's, heb je het tot nu toe gemist? Voor het begin van de serie, klik hier
Het volgende deel in deze serie zijn foto's van de grotere beestjes.
Deel 1 - de beestjes - van de serie Jaar in foto's: op de helft gemist? Klik hier
Fotografie oude archieven 1880-1920
Jack of all trades
Jack of John of Jake zijn veel voorkomende namen in Amerika die geassocieerd worden met werk. We kennen allemaal het liedje wel.hit the road Jack and doncha comah back nomore, of te wel: op flikkeren man en niet meer terugkomen. Jack is hier geen naam maar meer bedoelt als vent, kerel, zak, man in iedere geval heeft het een negatieve lading. Zo had je ook: " a Jack of all trades "of te wel een manusje van alles en je had de lumber Jack. De Jack die zich met lumber bezig hield. De kerel die zich met hout bezig hield. En of zij zich met hout bezig hielden! De naam Jack werd zo een beetje denigrerend gebruikt.
Het hout werd handmatig gekapt. De Humboldt State University of California heeft een archief geopend met foto´s die genomen zijn door de fotograaf A.W. Ericson in de jaren 1880 tot 1920. Deze fotograaf heeft dehoutkerels, de lumberjacks een paar jaar op hun spoor gevolgd.
Wat voor soort mensen werden Lumberjacks? In het algemeen,mensen met problemen, of zonder onderkomen. Zij die aan de zelfkant van de maatschappij leefden of geleefd hadden.
Ruwe mannen, die na een paar jaar in de bush loeisterk werden. Mensen die iets te verbergen hadden,hun vrouw verloren of verlaten hadden. Die op de loop waren voor de wet en de anonimiteit zochten van de bush.
In de bush gold maar 1 wet, de onuitgesproken wet van de sterkste of stoerste. In een tijd zonder machines was het werk haast onoverkomelijk zwaar.- De mannen verbleven jaren in de bush. Sommigen voor altijd, mee reizend met de kap en gekapte wouden achter zich latende. Het vervoer van het kapgebied gebeurde met ossen,
Als je geluk had dan was er een meer dichtbij en werden de stammen, die eerst van de takken gestripped werden, door de lumberJacks, drijvend afgevoerd.
Zij waren de woudlopers waar geen woudloper zich waagden, outcasts, met een doel, overleven. Het was een moeilijk en zwaar bestaan, wie ziek werd bleef achter als de ploeg doortrok.
Dit waren de pioniers die kapten van California tot aan Alaska . Als een boom "omging" werd er timbergeroepen en dan trokken de mannen hun hoofden in. Dat was zo´n beetje het enige veiligheids voorschrift.
De intrede van diesel motoren, kettingzagen en tractoren deden dit beroep op de oude wijze uitsterven. De hedendaagse Lumberjack bestaat nog. net als op booreilanden worden zij ingevlogen met een helicopter. Zij hebben een kok mee en een portabele keuken. Een 40 uurige werkweek en zijn lid van de vakbond van houtvesters. Het vrijgevochtene is met de mechanisering verdwenen. Voor elke boom die geveld wordt nu, wordt er een teruggeplant, zodat de wouden niet ontwricht raken.
Monty Python zong het al.I am a lumber jack,but I´m okay I work all night and sleep allday...
San Daniel 2014
Fotografie 1933 hoogbouw en ongevallen:Bijdrage aan de Nederlandse Literatuur Gids, van San Daniel
De San Francisco bay brug, werd in 3 jaar tijd gebouwd. De aanvang van de bouw vond plaats in 1933 en in 1936 reden de eerste auto´s over dit technisch bouwkundig wonder.
De brug wordt door gemiddeld 280 000 auto´s per dag gebruikt en verbindt Oakland met San Francisco. Het gebruik is makkelijk vast te stellen daar het een tolbrug is en elke auto door een tolpoortje moet en derhalve geteld wordt.
Toen de brug geopend werd was de tol 65 cent, maar al snel werd dat verlaagd naar 50 cent en uiteindelijk om te concurrentie met de ponten aan te gaan werd dat 25 cent. De brug zou tolvrij gemaakt worden als de financiering terug verdiend zou zijn. dat is echter niet gebeurd. Nu is de tol in de spitsuren 6 dollar. Die gelden worden in een fonds ondergebracht voor onderhouds werkzaam heden. Om mensen over de brug te helpen, letterlijk en figuurlijk, ging er een beter marketing plan van start. Men bedacht dat je alleen maar in één richting hoefde te betalen. De inkomsten verdubbelden!
De bouw werd door Peter Stackman in foto´s vast gelegd. Hij was toentertijd 21 jaar oud en een freelance fotograaf, hij werd uitgedaagd door één van de werkers toen hij eens de baai over stak met een pont om mee naar boven te gaan voor wat bijzondere plaatjes, als hij dat ten minste durfde.
Peter ging meewerken en maakte bijzondere plaatjes die nu ondergebracht zijn in een tentoonstelling in het Californische Oakland museum; 'de baai overbruggen'. Hij werd wereld beroemd en maakte 26 cover foto´s voor de Life magazine en zijn kostje was gekocht.
De brug telt tien verkeersbanen, 5 heen en 5 terug en was de brug met de grootste overspanning ter wereld. De werkers werkten met ware doodsverachting en net als in Canada in een later tijdstip dat ik zelf mocht meemaken, zonder veiligheidslijnen. Er werd veel gebruik gemaakt van indianen omdat bepaalde stammen door een genetische afwijking geen diepte zien. De werkers werkten op een hoogte van 70 meter en waren absoluut op elkaar aangewezen. Waar ik werkte in Canada, waaiden in 2 jaar tijd, 8 mensen van het gebouw dat toen 22 verdiepingen hoog was, er werd nooit ruchtbaarheid aangegeven.
Bij de Bay bridge waren dat in 3 jaar tijd 28, zoals de boekhouding nu aangeeft( weduwe pensioenen). dat betekent gemiddeld één werker die wegwaaide per 1,2 maanden. Die statistieken zijn in de huidige staalbouw nog steeds niet veel beter.
De Oostzijde van baai is 30 meter diep. met een drassige modderige onderbodem. Met Nederlandse techniek werd een fundering geheid. Daar werd een cachon op gebouwd van platen, zeg maar een soort mal, in de vorm van de te storten pijler. In die oostpijler is een collega verdwenen, hij gleed uit en viel in het stortgat. Er waren beton schepen die de met staalvlecht gevulde mal volpompten met vloeibaar beton. We spreken 1933! Het bedrijf heeft dit altijd ontkend en meende dat het om kwaadsprekerij ging. Collega´s echter die hun maat haden zien verdwijnen in de stort brei, hebben later gezworen verklaringen afgelegd.
Die weer van de tafel werden geveegd daar éen van de financieerders de Amerikaanse staat was, die via voorspraak van een voormalig congres lid, Joseph Knowland, de laatste 62 miljoen dollar (in die tijd een onvoorstelbaar vermogen) los peuterde van president Hoover. Noch Knowland of Hoover konden dit soort publiciteit gebruiken.
Er werkten 8300 werkers aan de brug en dan vallen 28 weggewaaide werkers getalsmatig in het niet.Dan praat je over hondersten van procenten, vond het uitvoerende bedrijf en sloot de discussie daarmee. Een aanvaardbaar risico.
Waar onder extreme omstandigheden gebouwd wordt,vinden ongelukken plaats. Het heeft te maken met het grensverleggende in de mens. Dat is niet erg, daar is het loon naar en de werkers maken die afweging. Maar of je nu bij de pyramides te werk gesteld werd, of in de Canadese,cq Noord Amerikaanse hoogbouw, er is geen project zonder ongelukken.
Wat resteert is het resultaat en het zwoegen en lijden en de risico´s verdwijnen langzaam maar zeker uit het oog.
San Daniel 2014
Tot dusver het thema fotografie 1ste kwartaal Nederlandse Literatuur Gids. 2014
Reacties (1)