Ik schrijf met liefde omdat ik eenzaam ben en ik ben eenzaam omdat ik over liefde schrijf.

ERBARME DICH!

Goede vrijdag en de Paasdagen breng ik alleen door omdat mijn kinderen met vakantie zijn. Alleen zaterdag morgen geef ik les en ik besluit met de mooiste alt Kathleen Ferrier die uit de ‘Mattheus Passion Erbarme Dich’ zingt. Kathleen stierf jong aan een ernstige ziekte in 1955. Kathleen hield van het leven, de mensen en vooral de muziek. ‘Erbarme dich’ geeft mijn cursisten en mij een enorme troost. Eenmaal thuis krijg ik altijd een terugslag, ik kan niemand vertellen, wat ik heb doorgemaakt die ochtend.

TROOST

Om troost te vinden, rij ik naar de Leidse Hout, een cafetaria waar ik meestal wel iemand ontmoet, dit keer niet. Ik zie een klein, onbevangen jongetje die ver van zijn moeder verwijderd tegen een echtpaar met een hondje  onbeschroomd praat en het hondje imiteert zonder gene. In dat jongetje zie ik mezelf terug, ik kon ook zo vrijmoedig zijn. Totdat ik bewust werd van de ander en mezelf. Ik kon bijvoorbeeld  zonder schaamte en lied zingen en werd tot voorzanger gekozen door de leidster van het koor. Maar niet voor lang, ik werd me bewust van de ander, die me uitlachten en me een uitslover noemden…weg was de  vrijmoedigheid, ik ging me schamen. Ik was verdreven uit: ‘my garden of Eden’.

EEN BLONDE ENGEL

Plotseling staat er een blonde engel voor me, die me uiterst, liefderijk en serviel mij een glas witte wijn serveert, die ik bestelt had bij een ander meisje. Mijn ‘soixante neuf’ hart slaat een paar keer over. Ze lacht uiterst vriendelijk naar me, zo jong en aantrekkelijk. Maar ik weet dat ze onbereikbaar voor me is. Ik besluit na een tijdje nog een glas te bestellen, alleen maar om haar om me heen te hebben. Maar ik ben te verlegen om wat te zeggen, beseffend dat het bij een onvervuld verlangen zal blijven.

Eerste Paasdag,

Ik verstop eerst wat chocolade eitjes in de tuin aan de overkant. Er wonen twee meisjes van 3 en 5 jaar. Ik bezoek de kerk, voor een stichtelijk woord, maar ik hoor voor de zoveelste keer’ The Passion of Christ’ en het  laatste avondmaal. Thuis zet ik de Mattheus Passion op van Tom Koopman. Ik besef het lijden van Jezus. Dat raakt me diep, veel meer dan de dienst en de moderne versie die ik een paar dagen daarvoor op tv zag.

Ik besluit weer naar de Leidse Hout te gaan. Jacqueline die de leiding heeft, zet een vrouw naast me die Anneke heet. Ze vertelt me dat ze tekent en schildert en ze ziet dat ik een boek bij me heb en ik vertel haar dat ik schrijf. Ik heb het boek :’ Verzeker je tegen doodlachen’ meegenomen. Dan staat de blonde engel voor ons en ik bestel een biertje voor haar en een witte wijn voor mezelf. Omdat het druk is moet ze eigenlijk direct afrekenen maar ze vertrouwt me kennelijk. Ik vertel Anneke het verhaal van het onbeschaamde jongetje, ik verzin dat hij helemaal in het zwart gekleed is en kort  zwart haar heeft met een heel wit gezichtje. ‘Je zou dat kunnen gebruiken voor een tekenverhaal’. Ze hoeft er niet lang over na te denken ze zegt dank je Taco, het is een geweldig verhaal en hier kan ik iets mee en ze verdwijnt.

LOTTE

Mijn blonde engel komt bij me langs en vraagt of ik nog iets wil drinken. Het is warm weer en ik bestel bier. Ik schrijf iets liefs voor haar in mijn boek en signeer het.  Ik vraag haar: ‘hoe ze heet, ze zegt: ‘Lotte’, ik noem mijn naam en vraag: ‘wat ze studeert’?  ‘Nederlands’. Ik zeg: ‘dat ik mijn boek aan haar wil geven’. Ze neemt het met een glimlach in ontvangst en leest het opschrift, dank je Taco  dat is heel aardig van je! Ik zeg:’ veel plezier er mee’ !

Ik denk: het is leuk als je mensen iets kunt geven, al zijn het maar chocolade eitjes! Wie weet komt er een vervolg?