Deze week kreeg ik iets in mijn handen geduwd van mijn moeder. Een oud, vergeten filmpje van mijn zusje was haar toegespeeld door een familielid. Met kloppend hart deed ik de CDrom in mijn computer.

Op het eerste gezicht viel het wel mee. Ik hoorde haar stem en later kwam ze in beeld. Yvonne was op een verjaardag van haar schoonouders. De zesjarige Daphne speelde een spelletje op de computer, een simpel gesprekje was volgbaar.

Yvonne's gezicht was een beetje opgeblazen en haar haar vertoonde de sporen van de zovele chemo's en bestralingen. Doch, zoals altijd had ze die warme rustige stem die zo liefdevol klonk.

En dan kijkt ze opeens in de lens van de camera en geeft ze een handkusje...

Drie jaar geleden, deze tijd, kreeg ze te horen dat de dokters niets meer voor haar konden doen. Ze kreeg nog drie maanden maximaal. Dit duurde uiteindelijk slechts twee weken.
Ik was erbij.

Voel je mij

Hé meis wat zie ik nu
een kristal op je
purperen wang
knijpende ogen
vertel mij meis

ben jij zo
bang

je trillende handen
voelen aan als ijs
nooit eerder zo koud
vertel mij meis

ik doe mijn arm
om je heen
geef mij de kans
samen in de dans

voel je mij

ik kus je wang
proef je zout
je moet het voelen
lief
hoeveel

ik van jou houd

Mijn zusje Yvonne stierf aan herstentumor op 25.02.2011