Er is een terrorist in mijn huis! Urgente oproep aan Mr. Van der Schaft, Raadsman!

Lieve Isabel, ik richt mij tot u. Ik ben mij er terdege van bewust dat ik een groot beroep doe op uw echtgenoot. Gaarne benadruk ik dat het om een crisissituatie gaat waar maar één persoon opheldering in kan verlenen. Mocht het niet mogelijk zijn dat uw echtgenoot, te weten: Mr. Van der Schaft, zijn grenzeloze wijsheid kan aanwenden om mij uit deze netelige situatie te redden, dan moet ik dit respecteren. Immers, President Obana onderbreekt zijn vakantie ook niet als de hele wereld ten onder gaat. Zelfs een bespreking op het niveau van een doodordinaire High Tea geeft hij voorrang als het hele Midden-Oosten … enfin, ik draaf door. Vergeef mij. Gaarne verneem ik van u.

Toen alles nog goed was.
De vogeltjes fluiten. Het eerste daglicht wringt zich door een flinterdunne kier, tussen de gordijnen door. Het belooft een stralende dag te worden. De geur van versgebakken broodjes bereikt mijn neus. Ik weet dat er een eitje gekookt gaat worden dus ik kan mijn geluk niet op. De duif die sinds kort in de dakgoot bivakkeert laat zich horen. Roept zij naar haar partner? Ik voel een eindeloos gevoel in romantische sfeer bij mij opkomen. Een nieuwe vredevolle, fantastische dag is geboren!

De eerste tekenen van onrust.
Ik begeef mij naar de ontbijttafel en ben blij verrast. De verse koffie staat reeds te dampen. Het geheel nodigt mij uit om mij te zetelen en dit geluk over mij heen te laten komen. Ik drink mijn koffie op en de mok wordt meteen weer gevuld. Een dag moet beginnen met koffie!

Maar dan! Even denk ik dat ik mij vergis. Hoe is het mogelijk? Mijn paradijslijk gevoel wordt wreed verstoord. Een element dat niet in dit plaatje past wringt zich wreed in mijn roze uitzicht. Ik ben opeens klaarwakker. Ik word gadegeslagen door een paar donkere ogen. De ogen hebben een uitstraling van euforie, ze blaken een angstaanjagend zelfvertrouwen uit. De brutaliteit is ongeëvenaard. Mijn aangeboren vechtlust neemt bezit van mij. Niemand komt tussen mij en mijn koffie!

Het eerste dilemma.
Mijn sterk ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid zet mij aan het denken. In sommige gevallen is impulsief gedrag niet verstandig; ik heb geleerd van het verleden. Nu mag ik geen fouten maken. Ik ben mij ervan bewust dat ik niet lang de tijd krijg om na te denken dus ik voel mij geforceerd tot een snelle, eerste actie. De indringer moet uit worden gezet om een groter leed te voorkomen. Natuurlijk wil ik geen schade veroorzaken die onoverkomelijke gevolgen zullen hebben. Ik beslis dat een milde waarschuwing wellicht afdoende zal zijn.

Ik pak mijn wapen.
Met succesvolle resultaten uit het verleden in mijn achterhoofd, focus ik mij op het target. Ik leg aan… haal uit… een lichte tik volgt.

Mijn koffie staat te wankelen op tafel. Een enkele druppel koffie vervuilt het stralend witte tafelkleed. Ik verneem een afkeurende grom aan de andere kant van de tafel. Mijn actie wordt niet in dank afgenomen. Ik vraag mijzelf af, als de actie succesvol was geweest, of ik dan goedkeuring had gekregen? Natuurlijk heb ik de risico’s overwogen alvorens ik mijn wapen hanteerde … Zou het een afkeuring zijn omdat het een eenmansactie was zonder gegrond vooronderzoek?

Hoe had ik die vieze strontvlieg anders van de rand van mijn koffie gekregen?
Mijn ergernis groeit. Ik kijk de vlieg wederom in zijn geniepige ogen. De verveel zit inmiddels voor de tweede keer op de rand van mijn mok. Hij weet dat hij provoceert en hij geniet ervan. Zijn uitgekookte strategie daagt mij uit tot acties die later tegen mij gebruikt zullen worden. Ik overweeg om het kreng een knal te geven zodat ik van hem verlost zal zijn. Mijn verstand wint het van mijn groeiende agressie. Een dodelijke knal zou immers resulteren in het omvallen van mijn mok, die vervolgens niet alleen het, inmiddels niet zo smetteloze, witte tafelkleed zou verruïneren, maar ook het zuiver scheerwollen vloerkleed. Ik vrees met grote vrezen dat ik dan een ernstig conflict zou krijgen met mijn partner, ongeacht de uitkomst van deze handeling.

Wellicht dat mijn vijand een vroege natuurlijke dood tegemoet gaat? 
Ik raadpleeg het internet. Mijn hoop groeit, dit zou een perfecte oplossing zijn. Ik hoef geen geweld te gebruiken en hij valt automatisch een keer hartsitkke dood. Ik zou overwinnaar zijn!

Ik citeer:

´De huisvlieg is onder ideale omstandigheden gedurende de ontwikkeling één van de kortst levende insecten. De vlieg is binnen twee weken volwassen en leeft dan nog 16 tot 24 dagen, de vrouwtjes leven meestal iets langer dan de mannetjes.´

Kortst levend insect… ik fleur op. Doch… twee weken, plus maximaal 24 dagen, is toch gauw zo’n zes weken, anderhalve maand… véél te lang dus! Misschien heb ik de mazzel dat ik te maken heb met de alom bekende eendagsvlieg? Ik lees verder:

Andere insecten die in het volwassen stadium geen lang leven beschoren zijn, zoals de eendagsvlieg (enkele dagen) en de maanvlinder (drie dagen) leven minstens een jaar als larve.

Ligt dit aan mij? Een eendagsvlieg leeft enkele dagen? Waarom geen enkeledagenvlieg? Never mind! De kans dat mijn bedreiger van dat soort is, is klein. Ik lees verder in de hoop dat er wellicht een oplossing is voor deze situatie.

‘De entomoloog Howard berekende dat uit één enkel wijfje in nog geen vijf maanden tijd 5,6 biljoen nakomelingen kunnen ontstaan als alle individuen geen enkele tegenstand in hun ontwikkeling zouden hebben.’

Ben ik lekker mee!

Dit is een machtsovername! Zou ik überhaupt ooit nog mijn eigen ontbijttafel kunnen bereiken als hier 5,6 biljoen strontvliegen de boel komen bezetten? In totale paniek kijk in mijn partner aan. Hij zit droog voor zich uit te kijken en vindt zichzelf blijkbaar wijs dat hij die vliegenmepper inmiddels ontvreemd heeft. Het vertrouwen heb ik al geschonden. Mijn ogen hebben mijn plannen verraden, terwijl ik dacht dat ik in het diepste geheim een strijdplan aan het smeden was. Ik zoek wanhopig naar een ander wapen om de terrorist te belagen.

Know your enemy!

Lichaamskenmerken van de huisvlieg.

1 = Samengesteld oog
2 =  Arista
3 =  Antenne
4 = Maxiliaire palp
5 = Labium
6 = Labellum
7 = Pseudotracheae
8 = Stempel
9 = Prescutum
10 = Voorste ademopening

11 = Scutum
12 = Basicosta
13 = Calypter
14 = Scutellum
15 = Vleugel
16 = Vleugelader
17 = Propleuron
18 = Prosternum
19 = Mesopleuron
20 = Mesosternum

21 = Metapleuron
22 = Metasternum
23 = Femur (dij)
24 = Tibia (scheen)
25 = Seta
26 = Tarsus (voet)
27 = Halter
28 = Achterse ademopening
29 = Achterlijfssegment

Geen idee wat ik hiermee opschiet. Het interesseert me persoonlijk geen drol hoe de ledematen heten die ik plat wil slaan. - Maar het staat wel interessant in dit verhaal –

Enfin, een ander wapen dus!
Mijn oog valt op de krant van vandaag. Dubbel gevouwen kan dit afdoende werken!

Klein probleem is dat mijn vriend mijn optioneel wapen op dat moment aan het lezen is. Ik zie de sportpagina openliggen. Zijn club heeft weer belabberd gepresteerd en de trainer zal er hoogstwaarschijnlijk uitvliegen (hij wel!). Ik geloof nooit dat hij het zal begrijpen als ik zijn onuitgelezen krant aan stukken ga slaan, het tafelkleed verwoest en het vloerkleed vervuil…

Ik kijk mijn vlieg aan.

• De etter is echt niet van plan om het huis vrijwillig te verlaten.
• Dit huis is gekraakt en zal binnenkort worden bezet/overgenomen door de vijand.
• Mijn  geachte medestanders geven mij geen rugdekking ten tijde van een eventuele strijd.
• Ik kan geen sluitend bewijs leveren van de snode plannen van mijn terrorist.
• Mijn belager heeft zelf tot op heden nog geen slachtoffers gemaakt, voor zover bekend.
• Mijn kat is hoogstwaarschijnlijk overgelopen naar de vijand want hij doet net alsof hij de indringer niet ziet. Van hem hoef ik ook geen steun te verwachten!

Ik sta met mijn rug tegen de muur!

Raadsman, wat is uw advies??

(gewenst resultaat)

Koffie! (bij de buren)