Presentatie over het waarom en hoe van Automutilatie oftewel Zelfbeschadiging

Inleiding:
In dit artikel wil ik wat meer vertellen over wat automutilatie inhoudt. Ook ga ik vertellen waarom mensen het doen en wat het doel er van is. En als laatste wil ik het hebben over hoe mensen eraan verslaafd raken.

Wat is automutilatie?
Automutilatie  is de Latijnse term voor zelfbeschadiging. Het komt hoofdzakelijk voor bij mensen in de psychiatrie en bij mensen met een verstandelijke handicap maar dit zijn zeker niet de enige groepen mensen waar het voorkomt. Ook heel veel normale mensen doen aan zelfbeschadiging. De zelfbeschadiging varieert in ernst van de huid open krabben tot doofheid, blindheid, amputatie of zelfs de dood.

Wat is het doel?
Bij automutilatie is het niet de bedoeling om zichzelf te doden. Het doel is om jezelf opzettelijk pijn te doen. De meest voorkomende manieren die gebruikt worden zijn: het  krassen of snijden in de huid, het schaven van de huid, het branden van de huid, jezelf slaan, ergens tegenaan schoppen en in de ergste gevallen het drinken van giftige middelen of het breken van je eigen botten.

Motivatie.
- Jezelf willen straffen.
- Spanningen proberen kwijt te raken.
- Het verminderen van geestelijke pijn door lichamelijke pijn.
- Jezelf pijn doen om andere (onaangename) zaken te vergeten.
- Als onderdeel van inwijdings-rituelen bij sommige volkeren.
- Het verkrijgen van een machtsgevoel doordat je zelf kan bepalen wanneer je pijn voelt en wanneer niet.
- Om gevoelens te tonen die niet op een andere manier getoond kunnen worden.
- Om jezelf te beschermen en erger te voorkomen.
- Om je agressie te uiten, je wordt er rustig van.
- Als je depressief bent.
- Als een noodkreet om hulp.

Verslaving:
Mensen die zichzelf beschadigen kunnen moeilijk stoppen, dat komt doordat er een verslavende hormoon ‘endorfine’ vrijkomt bij het pijnigen. Dit is een natuurlijke pijnstiller, maar het geeft bij veel mensen ook een gevoel van geluk. De gewoonte om jezelf te beschadigen groeit geleidelijk en is moeilijk te doorbreken. Deskundige hulp is dan zeker nodig, maar dan moet degene die zichzelf beschadigt dat wel willen.

Gevolgen:
Op korte termijn zijn er vaak positieve gevolgen: je voelt je opgelucht, je voelt je weer levend, je hebt jezelf weer onder controle, je voelt een soort warmte, je hebt weer contact met jezelf en je omgeving, etcetera. Deze gevoelens volgen direct op de zelfbeschadiging en geven rust.

De gevolgen van zelfbeschadiging op de lange termijn zijn veel minder positief: de verwondingen doen langdurig pijn en hebben verzorging nodig, littekens blijven zichtbaar voor jezelf en anderen. Wonden die niet goed verzorgd worden kunnen ontstekingen veroorzaken. Tot het komt soms zelfs voor dat de wonden groter zijn dan bedoeld en tot ziekenhuisopname leiden of nog erger, de dood.
Door negatieve reacties van de omgeving op je littekens ontstaan er vaak gevoelens van schaamte, wanhoop en teleurstelling in jezelf wat dit kan leiden tot zelfhaat. Bovendien kan  het feit dat je teleurgesteld bent in jezelf, dat je jezelf beschadigd hebt, tot deze gevoelens leiden.

Samenvatting/ conclusie:
Mensen die automutilatie (zelfbeschadiging)  op zichzelf toepassen dat zijn vaak mensen die een psychische stoornis hebben of die verstandelijk gehandicapt zijn. Maar dit hoeft niet. Het komt ook vaak voor bij normale mensen, pubers bijvoorbeeld. Ze doen dit om een bepaalde reden en met een bepaald doel. Zichzelf pijn doen! Mensen kunnen hier aan verslaafd raken en dat komt door de hormoon endorfine.  De gevolgen op korte termijn zijn vaak positief maar hoe langer je het doet het erger de gevolgen worden.

Copyright © Sunny Laan 2012