De plannen in het Lenteakkoord
"Iedereen moet de broekriem aanhalen, maar deze plannen treffen het betaalde voetbal onevenredig hard" aldus woordvoerder Eric Gudde namens de topzes van de eredivisieclubs. Enkele plannen zoals omschreven in het Kunduzakkoord, later omgedoopt tot Lenteakkoord, gaan een grote impact hebben omdat ze gericht zijn op de gewone economie, maar voor het buitenbeentje dat de voetballerij is geen uitzondering wil maken.
Het betreft de volgende maatregelen
1. Clubs moeten voortaan gaan betalen voor de politie-inzet rondom de wedstrijden
2. Voetbalclubs worden hard getroffen door een top-tax van 60 % voor de hoogste inkomens
3. Werken op contractbasis wordt beperkt: maximaal driejaarscontracten.
Deze maatregelen zullen het Nederlandse betaalde voetbal hard treffen in hun strijd tegen buitenlandse clubs. Maar ook in Nederland zelf zal de ene club er harder door worden getroffen dan de andere.
Clubs moeten gaan betalen voor politie-inzet
Het betreft hier overigens niet alleen voetbalwedstrijden, maar alle commerciële evenementen waar politie-inzet voor nodig is. Op zich valt daar wat voor te zeggen: als een bedrijf winst maakt, maar daar wel politie-inzet voor nodig heeft, mag het best voor een deel aan die maatschappelijke kosten meebetalen.
Voor het betaalde voetbal komt neer op een extra kostenpost van ongeveer 30 miljoen euro, zo becijferde de KNVB.
Omdat clubs door de Europese concurrentieregels geen steun meer van de gemeente mogen krijgen, niet financieel en ook niet door middel van een stadion als gift, is het politiek gezien niet handig ook deze 'steun' in te trekken. De gemeente wil vaak de club nog wel een beetje steunen, maar mag dat niet. De gemeente kan echter wel de politie-inzet betalen. In de concurrentiestrijd met buitenlandse clubs levert het overigens een ongelijkheid op, omdat buitenlandse clubs (nog) niet meebetalen aan deze kosten.
Als burger is het overigens wel vreemd dat je overal in Nederland enige bescherming geniet van politie, maar niet als je je te dicht bij een voetbalstadion bevindt. Een plek immers waar 60.000 man bij elkaar komen. Te vergelijken met een middelgrote provinciestad in Nederland. Ook daar loopt op een zondagmiddag altijd wel wat blauws op straat.
Kosten uitpubliek nog wel verantwoord ?
Misschien wordt er nu wel eens op een meer doelmatige manier gekeken naar de noodzaak om supporters van de uitclub mee te nemen. De kosten per supporter zijn vaak erg hoog, hoger in elk geval dan de opbrengsten van de kaartverkoop. Daarbij moet men bedenken, dat een club in plaats van 100 tot 500 uitsupporters ook 1000 extra thuisfans meer in hun stadion zou kunnen hebben. De uitvakken zijn immers zelden volledig uitverkocht, alleen Feyenoord neemt een grote supportersschare mee. Daarnaast moeten de vakken direct grenzend aan het uitvak bij vele stadions leeggehouden worden. Dat zijn allemaal gederfde inkomsten.
Crisisbelasting van 16 % treft voetbal onevenredig hard
De extra, eenmalige, crisistax treft het voetbal disproportioneel hard, zo is de mening van Gudde. Het gaat daarbij om een eenmalige bijdrage voor inkomens boven de € 150.000. Waar in een normale bedrijfstak dit soort inkomens alleen door de top verdiend wordt, liggen de salarissen in het betaalde voetbal op € 305.000 modaal.
Waar van een normaal bedrijf een geringe extra bijdrage gevraagd wordt, worden de clubs extra zwaar getroffen, aangezien het het merendeel van de spelers betreft. Geschat wordt dat het gaat om 8 % van de totale loonsom van de voetbalbedrijven, in totaal een bedrag van 15 miljoen euro.
Werkgeversbelasting
Ook deze maatregel treft de clubs, en niet de spelers. Verhoging van de inkomstenbelasting zou de werknemer raken, de veelverdienende voetballer zou plots een hogere aanslag krijgen. De impact daarvan zou flink afgeroomd worden omdat de voetballers een flink deel van hun inkomsten, soms wel 25 %, afdragen aan een speciaal pensioenfonds. (Het CFK, speciaal in het leven geroepen omdat sporters relatief vroeg aan hun pensioen toe zijn). Maar de crisistax is een werkgeversbelasting, de 16 % zal geheven worden over het brutoloon en komt ten laste van de clubs.
Dit voorstel zal de grote clubs overigens veel harder treffen dan de kleine, omdat de lonen daar veel hoger liggen. In de eerste divisie worden dergelijke salarissen nauwelijks behaald, in de lagere regionen van de eredivisie ook nog vaak niet.
Topsalarissen bij vooral Ajax en PSV liggen in enkele gevallen in de miljoenen. Bij een speler die 2 miljoen verdient gaat het dus om een extra belasting van 3 ton voor de club. En deze beide clubs hebben meerdere van dit soort spelers.
Onacceptabel daarbij is dat het plan met terugwerkende kracht ingaat vanaf 1-1-2012. De werkgevers worden hiermee achteraf op onvoorziene kosten gejaagd. De overheid toont zich hiermee andermaal een zeer onbetrouwbare handelspartner, waarmee je nooit weet waar je aan toe bent
Beperking contractduur bedreigt het betaalde voetbal
Maar het voetbal wordt het meest getroffen door maatregel 3. En die is juist het meest ondoelmatig. Bescherming van de werknemer door een maximum aan de contractduur is nodig voor de laagstbetaalden. Het voetbal heeft hier in de maatschappij toch een duidelijke uitzonderingspositie, er wordt per definitie alleen maar met contracten gewerkt, alleen medewerkers op de achtergrond hebben een vast contract. En modale voetballers met een contract van tweemaal Balkenende zijn nou niet zozeer de arme werknemers die de overhied nog extra dient te beschermen.
Op de transfermarkt kunnen spelers van wie hun contract afgelopen is vrij naar iedere club, in binnen- of buitenland, die ze uitkiezen. Een goede zaak; ze hebben immers geen contract meer. Daarop vooruitlopend zien we nu al dat voetballers met nog een éénjarige verbintenis door hun club ofwel verkocht moeten worden, ofwel de clubs dringen aan op contractverlenging. Om maar te voorkomen dat spelers gratis de deur uitlopen. We zien dus nu al, dat spelers met nog één jaar contract veel goedkoper zijn dan spelers met een meerjarige verbintenis. Jan Vertonghen werd door Ajax verkocht aan Tottenham omdat hij nog één jaar contract had; Karim El Ahmadi werd door Feyenoord verkocht aan Aston Villa, en Luciano Narsingh en Oussama Assaidi (Heerenveen) moesten ook verkocht worden voor miljoenen om te voorkomen dat ze een jaar later gratis de deur uitlopen.
Als gevolg hiervan hadden clubs al de strategie om spelers met een tweejarig contract een verlenging aan te bieden. Als drie jaar het maximum wordt, zullen clubs dus ieder jaar moeten verlengen. Maar waarom zou een speler met een contract voor nog een of twee jaar een jaartje extra erbij tekenen ? Hij ziet ook de transfervrije status lonken.
Als de contractduur nog korter wordt, dan gaan nog meer spelers naar het meerbetalende butenland. Dat is op zich nog niet de grootste bedreiging; waar er nu 100 Nederlanders elders spelen, zullen dat er 2 of 300 worden. Er komen er ook weer meer terug, overbodig als die bij het grof vuil gezet worden, in ruil voor hun nu ook goedkope landgenoot.
Veel erger is het nog dat Nederlandse clubs zullen ophouden met hun jeugdopleiding, daar is geen droog brood meer mee te verdienen, terwijl het in stand houden van dat apparaat wl enorme kosten met zich meebrengt. Jeugdtrainers, scouts, en ook de vergoedingen voor de jeugdspelers zelf, alsmede reis- en verblijfkosten, het loopt bij de betere opleidingen in de miljoenen per jaar.
EU-regels voorkomen beperking contractduur
Het zal met de inperking van de contractduur echter nog niet zo’n vaart lopen.
Wanneer andere landen binnen de EU de voetballers wel voor vijf jaar mag vastleggen, is er sprake van een ongelijke strijd. En dat juist op een vlak waarop Europa de regels rechttrekt, dat zagen we al eerder bij voetbalcontractregels rond het Bosmanakkoord.
Conclusie
Voorlopig zal het allemaal wel niet zo'n vaart lopen. We hebben geen regering meer, die is op reces, en we kiezen straks een nieuwe Tweede Kamer. Maar toch, dit zijn wel richtingen waarin de politiek zit te denken. Mochten er van deze plannen wel een of meer doorgaan, dan wordt het betaalde voetbal in Nederland ernstig in haar voortbestaan bedreigd.
Lees ook: over de reiskostenvergoeding in het lenteakkoord
De realist, juli 2012
"Iedereen moet de broekriem aanhalen, maar deze plannen treffen het betaalde voetbal onevenredig hard" aldus woordvoerder Eric Gudde namens de topzes van de eredivisieclubs. Enkele plannen zoals omschreven in het Kunduzakkoord, later omgedoopt tot Lenteakkoord, gaan een grote impact hebben omdat ze gericht zijn op de gewone economie, maar voor het buitenbeentje dat de voetballerij is geen uitzondering wil maken.
Het betreft de volgende maatregelen
1. Clubs moeten voortaan gaan betalen voor de politie-inzet rondom de wedstrijden
2. Voetbalclubs worden hard getroffen door een top-tax van 60 % voor de hoogste inkomens
3. Werken op contractbasis wordt beperkt: maximaal driejaarscontracten.
Deze maatregelen zullen het Nederlandse betaalde voetbal hard treffen in hun strijd tegen buitenlandse clubs. Maar ook in Nederland zelf zal de ene club er harder door worden getroffen dan de andere.
Clubs moeten gaan betalen voor politie-inzet
Het betreft hier overigens niet alleen voetbalwedstrijden, maar alle commerciële evenementen waar politie-inzet voor nodig is. Op zich valt daar wat voor te zeggen: als een bedrijf winst maakt, maar daar wel politie-inzet voor nodig heeft, mag het best voor een deel aan die maatschappelijke kosten meebetalen.
Voor het betaalde voetbal komt neer op een extra kostenpost van ongeveer 30 miljoen euro, zo becijferde de KNVB.
Omdat clubs door de Europese concurrentieregels geen steun meer van de gemeente mogen krijgen, niet financieel en ook niet door middel van een stadion als gift, is het politiek gezien niet handig ook deze 'steun' in te trekken. De gemeente wil vaak de club nog wel een beetje steunen, maar mag dat niet. De gemeente kan echter wel de politie-inzet betalen. In de concurrentiestrijd met buitenlandse clubs levert het overigens een ongelijkheid op, omdat buitenlandse clubs (nog) niet meebetalen aan deze kosten.
Als burger is het overigens wel vreemd dat je overal in Nederland enige bescherming geniet van politie, maar niet als je je te dicht bij een voetbalstadion bevindt. Een plek immers waar 60.000 man bij elkaar komen. Te vergelijken met een middelgrote provinciestad in Nederland. Ook daar loopt op een zondagmiddag altijd wel wat blauws op straat.
Kosten uitpubliek nog wel verantwoord ?
Misschien wordt er nu wel eens op een meer doelmatige manier gekeken naar de noodzaak om supporters van de uitclub mee te nemen. De kosten per supporter zijn vaak erg hoog, hoger in elk geval dan de opbrengsten van de kaartverkoop. Daarbij moet men bedenken, dat een club in plaats van 100 tot 500 uitsupporters ook 1000 extra thuisfans meer in hun stadion zou kunnen hebben. De uitvakken zijn immers zelden volledig uitverkocht, alleen Feyenoord neemt een grote supportersschare mee. Daarnaast moeten de vakken direct grenzend aan het uitvak bij vele stadions leeggehouden worden. Dat zijn allemaal gederfde inkomsten.
Crisisbelasting van 16 % treft voetbal onevenredig hard
De extra, eenmalige, crisistax treft het voetbal disproportioneel hard, zo is de mening van Gudde. Het gaat daarbij om een eenmalige bijdrage voor inkomens boven de € 150.000. Waar in een normale bedrijfstak dit soort inkomens alleen door de top verdiend wordt, liggen de salarissen in het betaalde voetbal op € 305.000 modaal.
Waar van een normaal bedrijf een geringe extra bijdrage gevraagd wordt, worden de clubs extra zwaar getroffen, aangezien het het merendeel van de spelers betreft. Geschat wordt dat het gaat om 8 % van de totale loonsom van de voetbalbedrijven, in totaal een bedrag van 15 miljoen euro.
Werkgeversbelasting
Ook deze maatregel treft de clubs, en niet de spelers. Verhoging van de inkomstenbelasting zou de werknemer raken, de veelverdienende voetballer zou plots een hogere aanslag krijgen. De impact daarvan zou flink afgeroomd worden omdat de voetballers een flink deel van hun inkomsten, soms wel 25 %, afdragen aan een speciaal pensioenfonds. (Het CFK, speciaal in het leven geroepen omdat sporters relatief vroeg aan hun pensioen toe zijn). Maar de crisistax is een werkgeversbelasting, de 16 % zal geheven worden over het brutoloon en komt ten laste van de clubs.
Dit voorstel zal de grote clubs overigens veel harder treffen dan de kleine, omdat de lonen daar veel hoger liggen. In de eerste divisie worden dergelijke salarissen nauwelijks behaald, in de lagere regionen van de eredivisie ook nog vaak niet.
Mirajem Sulejmani verdient een dik belegde boterham bj Ajax
Topsalarissen bij vooral Ajax en PSV liggen in enkele gevallen in de miljoenen. Bij een speler die 2 miljoen verdient gaat het dus om een extra belasting van 3 ton voor de club. En deze beide clubs hebben meerdere van dit soort spelers.
Onacceptabel daarbij is dat het plan met terugwerkende kracht ingaat vanaf 1-1-2012. De werkgevers worden hiermee achteraf op onvoorziene kosten gejaagd. De overheid toont zich hiermee andermaal een zeer onbetrouwbare handelspartner, waarmee je nooit weet waar je aan toe bent
Beperking contractduur bedreigt het betaalde voetbal
Maar het voetbal wordt het meest getroffen door maatregel 3. En die is juist het meest ondoelmatig. Bescherming van de werknemer door een maximum aan de contractduur is nodig voor de laagstbetaalden. Het voetbal heeft hier in de maatschappij toch een duidelijke uitzonderingspositie, er wordt per definitie alleen maar met contracten gewerkt, alleen medewerkers op de achtergrond hebben een vast contract. En modale voetballers met een contract van tweemaal Balkenende zijn nou niet zozeer de arme werknemers die de overhied nog extra dient te beschermen.
Op de transfermarkt kunnen spelers van wie hun contract afgelopen is vrij naar iedere club, in binnen- of buitenland, die ze uitkiezen. Een goede zaak; ze hebben immers geen contract meer. Daarop vooruitlopend zien we nu al dat voetballers met nog een éénjarige verbintenis door hun club ofwel verkocht moeten worden, ofwel de clubs dringen aan op contractverlenging. Om maar te voorkomen dat spelers gratis de deur uitlopen. We zien dus nu al, dat spelers met nog één jaar contract veel goedkoper zijn dan spelers met een meerjarige verbintenis. Jan Vertonghen werd door Ajax verkocht aan Tottenham omdat hij nog één jaar contract had; Karim El Ahmadi werd door Feyenoord verkocht aan Aston Villa, en Luciano Narsingh en Oussama Assaidi (Heerenveen) moesten ook verkocht worden voor miljoenen om te voorkomen dat ze een jaar later gratis de deur uitlopen.
El Ahmadi van Feyenoord had nog een contract voor één jaar en werd verkocht
Strategie van clubsAls gevolg hiervan hadden clubs al de strategie om spelers met een tweejarig contract een verlenging aan te bieden. Als drie jaar het maximum wordt, zullen clubs dus ieder jaar moeten verlengen. Maar waarom zou een speler met een contract voor nog een of twee jaar een jaartje extra erbij tekenen ? Hij ziet ook de transfervrije status lonken.
Als de contractduur nog korter wordt, dan gaan nog meer spelers naar het meerbetalende butenland. Dat is op zich nog niet de grootste bedreiging; waar er nu 100 Nederlanders elders spelen, zullen dat er 2 of 300 worden. Er komen er ook weer meer terug, overbodig als die bij het grof vuil gezet worden, in ruil voor hun nu ook goedkope landgenoot.
Veel erger is het nog dat Nederlandse clubs zullen ophouden met hun jeugdopleiding, daar is geen droog brood meer mee te verdienen, terwijl het in stand houden van dat apparaat wl enorme kosten met zich meebrengt. Jeugdtrainers, scouts, en ook de vergoedingen voor de jeugdspelers zelf, alsmede reis- en verblijfkosten, het loopt bij de betere opleidingen in de miljoenen per jaar.
EU-regels voorkomen beperking contractduur
Het zal met de inperking van de contractduur echter nog niet zo’n vaart lopen.
Wanneer andere landen binnen de EU de voetballers wel voor vijf jaar mag vastleggen, is er sprake van een ongelijke strijd. En dat juist op een vlak waarop Europa de regels rechttrekt, dat zagen we al eerder bij voetbalcontractregels rond het Bosmanakkoord.
Conclusie
Voorlopig zal het allemaal wel niet zo'n vaart lopen. We hebben geen regering meer, die is op reces, en we kiezen straks een nieuwe Tweede Kamer. Maar toch, dit zijn wel richtingen waarin de politiek zit te denken. Mochten er van deze plannen wel een of meer doorgaan, dan wordt het betaalde voetbal in Nederland ernstig in haar voortbestaan bedreigd.
Lees ook: over de reiskostenvergoeding in het lenteakkoord
De realist, juli 2012
28/09/2012 12:14
Alleen vrienden kunnen de reacties bekijken.
