Alles wat leeft op Aarde heeft een beperkte levensduur, hoewel er op onze Aarde wel onsterfelijken voorkomen. De mens wordt gemiddeld ongeveer 80 jaar oud, het lichaam is op, cellen sterven af en worden niet meer aangemaakt, totdat het lichaam het uiteindelijk opgeeft. Maar waarom bereiken we slechts een bepaalde leeftijd? Er zijn al een hoop redenen om mezelf die vraag te stellen, en ik durf hier keihard te beweren dat mijn zoon minimaal 150 jaar oud gaat worden, dat geldt ook voor uw kinderen als ze tieners of jonger zijn. Wie nu nog kind is gaat een bijzondere eeuw tegemoet, waarin je van de ene in de andere verbazing valt. Per jaar schuift onze levensverwachting ietsje op. Rond 2025 gaan we per jaar, een jaar ouder worden. De ontwikkelingen in de medische wetenschap gaan exponentieel vooruit, de nu nog dodelijke ziektes gaan in de toekomst verdwijnen. Elk lichaamsdeel kan in de toekomst vervangen worden, opticiens gaan failliet en blindegeleide-honden moeten naar het UWV.
De Cel
De wetenschap heeft zich ook over dit vraagstuk gebogen, er zijn al wat kleine succesjes geboekt met het verlengen van de levensduur van een cel. Het onderzoek naar onsterfelijkheid gaat over de cel, omdat de cel de basis is van alle leven op aarde. Alles is opgebouwd uit cellen, zo zijn er ook één-cellige organismen en bijvoorbeeld de mens, die uit 60.000 miljard cellen bestaat (grofweg). We zijn allemaal afkomstig van één cel, de Ei-cel. In slechts één ei-cel staat het genetische databestand van ons lichaam. De complete bouwtekening van wie wij zijn staat daar opgeslagen. Als deze gegevens op een computer geplaatst zouden moeten worden kan ik u verzekeren dat het flink wat Terra-bytes (=1000 Giga-byte) aan schijfruimte gaat kosten. Eigenlijk is dat best ongelooflijk toch? En eigenlijk weten we dit allemaal...
Cellen kunnen zich een beperkt aantal malen delen en zullen daar op een gegeven moment mee ophouden. De levensduur van cellen in ons eigen lichaam is heel divers. Huidcellen hebben een veel kortere levensduur, dan bijvoorbeeld de spiercellen van het hart. Maar allemaal hebben ze een grens, in het DNA van een cel zit een code opgeslagen met een soort teller. Als de teller zijn maximum heeft bereikt, stopt de cel met delen en zal uiteindelijk afsterven. Het zit allemaal zo ingenieus in elkaar, maar toch zijn we in staat om binnenkort de volledige genetische databank te ontcijferen. Met welk stukje DNA kun je welk lichaamsdeel maken?
Op de bizarre foto met de muis ziet u op de rug een menselijk oor. Een receptje met de juiste eiwitten en de juiste (oor)cellen leverden dit resultaat op. Voor ernstige brandwonden wordt deze techniek al toegepast, met wat gezonde huid-cellen van het slachtoffer kan huid letterlijk gekweekt worden. Als het stuk nieuwe huid voldoende is gegroeid, wordt het gebruikt om de verbrande huid te vervangen. In Rusland was het wetenschappers al gelukt om beschadigde hersencellen bij een Alzheimerpatiënt te vervangen, met de juiste eiwitten en het juiste DNA werden hersencellen gereproduceerd.
Nee, ik ga u niet uitschelden, maar er is een diertje in onze oceanen die onsterfelijk is. De Turritopsis Nutricula kent verschillende celfases waarin het dier als het ware weer uit zichzelf voortkomt. De celdeling is oneindig en dat maakt haar biologisch onsterfelijk. In de praktijk loopt dit ietsje anders, het dier kan slachtoffer worden van roofdieren of bezwijken door ziektes in de planktonfase.
Het neemt niet weg dat het dus voor een cel mogelijk is om zich oneindig te delen en de wetenschap is op jacht naar de juiste code die de teller in de cel op oneindig zet.
Het leven van een stel proefmuizen is met 12% verlengd door het toedienen van Aminozuren. Muizen kregen water dat verrijkt was met Valine, Isoleucine en Leucine, hierdoor leefden zij 12% langer dan de controlegroep. Aminozuren vormen proteïnen (eiwitten) en op dezelfde manier is het al gelukt om gistcellen aanzienlijk langer te laten leven. Als de verlengde levensduur van de gistcellen omgerekend zou worden naar menselijke cellen, dan praten over een levensduur van 800 jaar. De volgende stap die de wetenschap nu wil doen is het grootschalig testen op proefpersonen.
Een stofje dat in druiven voorkomt om plantenschimmels tegen te gaan. Consumptie via druivensap en rode wijn verkleint de kans op ziektes als kanker en aderverkalking. Trihydroxystilbene is de wetenschappelijke naam van het stofje dat in rode druiven voorkomt. Het onderzoek naar dit stofje gaat vooral over de eigenschap die het heeft om bij genen de levensduur te verlengen. Door dergelijke stoffen direct op gist-cellen te testen werd de levensduur van de gistcel tot 70% verlengd.
De vraag of we ooit onsterfelijk worden is natuurlijk voer voor discussies en of we ooit onsterfelijk worden lijkt niet onmogelijk meer te zijn. De volgende vraag is of dan of we onsterfelijk willen worden...?
Daar ga ik even over nadenken met een glas vol resveratrollen....:)
Bronnen:
http://www.kijkmagazine.nl/nieuws/aminozuren-verlengen-levensduur/
http://www.ergogenics.org/resveratrol.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Onsterfelijkheid
http://www.visionair.nl/tag/onsterfelijkheid/
http://sochicken.nl/onsterfelijkheid_over_15_jaar_het_eeuwige_leven
http://www.liberales.be/boeken/onsterfelijk
http://www.dailygalaxy.com/my_weblog/2012/02/is-immortality-possible-new-research-suggests-yes.html
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=newsarchive&sid=aEKWIP49O36M
Reacties (21)
Verder is het een prima artikel, maar niet voor mij weggelegd. Wil als het ff meezit nog een jaartje of 7 tot 10 leven en dan hou ik het graag voor gezien.
Ik vind het een zorgelijke ontwikkeling dat het aantal levensjaren veel harder stijgt dan het aantal gezonde levensjaren. Voor mij als individu lijkt het me eigenlijk prachtig om over 500 jaar nog steeds rond te huppelen (dan wel letterlijk). Maar wij als mensheid moeten wellicht gewoon onze eigen sterfelijkheid accepteren.
Zeer interessante materie, daar niet van!
Precies zoals Gildor zegt, we zouden een overbevolking krijgen, en dat zal uit eindelijk alles stop zetten. het leven! En in sommigen landen breiden ze zich zo snel voort, dat zelfs alle leefbare planeten binnen een korte tijd ook overbevolkt zouden zijn, dus geen optie :-)
Maar een perfecte artikel :-)