Dit is deel 1 van een fictief dagboek verhaal dat niet op waarheid berust is over een vrijgezellenfeest.

Een vrijgezellenfeest. Strippers, alcohol of toch onschuldig?

Dit is deel 1 van een fictief dagboek verhaal dat niet op waarheid berust is over een vrijgezellenfeest.

Het is een week voordat we gaan trouwen.

Duidelijk hadden ik en mijn toekomstige man afgesproken geen vrijgezellenfeest te willen. Iedereen accepteerde dat, ten minste dat is wat ze zeiden. Het werd een week voordat we gingen trouwen, mijn toekomstige partner ging naar de voetbal, zoals hij dat elke zondag deed.

Robbie Williams galmt door mijn telefoon ik kijk en zie het nummer van mijn schoonbroer staan. Ik wilde even laten weten dat de voetbal iets uitloopt. Je toekomstige man komt iets later thuis. “Is goed.” Zeg ik en ik leg de telefoon neer. Meteen vertrouw ik het al niet, ik probeer mijn man te bellen. Voicemail. Hij heeft anders nooit zijn voicemail erop staan, raar. Ik bel naar de kantine, en de kantine-eigenaar zegt doodleuk, ze hebben hem net meegenomen voor zijn vrijgezellenfeest. “Wat!” gil ik door de telefoon ze hadden ons beloofd geen vrijgezellenfeest. Dit wilde we allebei niet!

Zo boos als ik was drukte ik het nummer van mijn schoonbroer in. Een luid gelach aan de andere kant van de telefoon. “Ja, we kunnen mijn grote broer toch niet zomaar laten trouwen. Daar hoort eenmaal vrijgezellen feest bij. We gaan nu naar Breda en daar kan hij genieten van een tropische verassing die hij bij jou nooit zou krijgen.” De verbinding werd verbroken. Tranen liepen over mijn wangen, hoe kon mijn schoonbroer zo gemeen zijn. En waarom heeft mijn toekomstige man hier toestemming voor gegeven. Nog een keer probeer ik het nummer te bellen van mijn schoonbroer, maar keer op keer werd de telefoon afgedrukt. Ik hield vol uiteindelijk heb ik aan de telefoon gesmeekt om mijn toekomstige man te spreken.

Ik kreeg hem aan de lijn, ik hoorde hem zeggen: “Ik weet wat we afgesproken hadden, maar ik kon er niets aan doen. Ik beloof niets fout te doen.” Ik was al behoorlijk over mijn toeren. “Niets fout te doen, je had beloofd geen vrijgezellenfeest en nu ben je onderweg naar één of andere tropische verassing.” Ik hoor zijn vrienden lachen op de achtergrond. “Het zou wel onschuldig zijn.” Probeert hij mij gerust te stellen. Ik wil er niets meer over horen. “Ik wil dat je nu naar huis komt.” Ik merk dat de telefoon niet meer in handen van mijn toekomstige man is, maar bij één van zijn vrienden.  “We brengen hem vanavond laat wel thuis. Wacht maar niet op hem, want misschien bevalt die verassing hem wel zo goed dat hij jou niet meer wilt.” *KLIK* daar werd de verbinding weer verbroken.

Met een harde smak gooi ik de telefoon tegen de deur. En laat ik me op mijn knieën ernaast zakken. Vol van woede, wantrouwen, angst en verdriet. De batterij is uit mijn telefoon gevallen door de harde klap, maar dat interesseert me niets. Ik wil alleen maar dat mijn man terug thuis komt. En hoe mijn telefoon eruit ziet, boeit niet. "Van mij part is hij kapot. Mijn toekomstige man hoeft me toch niet te bereiken. Die heeft het te druk met andere vrouwen. En zijn vrijgezellenfeest."

Mijn telefoon lag in de hoek van de kamer, en ik zat ernaast. Tranen liepen over mijn wangen. Ik wist niet wat ik moest doen. Gedachten van onbekende vrouwen die aan mijn man zitten spoken door mijn hoofd. “Hoe kan hij mij dit aandoen. Een week voordat we gaan trouwen.” Hij is al eerder de fout ingegaan. Toen we pas verkering hadden is hij ook vreemd gegaan. Hij heeft toen beloofd om dat nooit meer te doen. Ik heb hem daarna nooit meer voor honderd procent vertrouwd. Ik probeer mezelf voor te houden dat er niets is, maar het lukt niet. Ik kan de tranen niet stoppen.

Wordt vervolgd… http://www.xead.nl/ een-vrijgezellenfeest-strippers-alcohol-of-toch-onschuldig-2

Liefs,
Sabrina aka galaxy