Samen gaan

als zwoele brandjes zijn verzwolgen
het dovend gloeit nog vertwijfeld na
zal smoor danig zijn getaand, alla
berustend in, we zijn niet verbolgen
 
hitsig zwenkt naar gezapig gediend
ritsig tasten smelt tot weke hand
tezamen ondergaan schept nu de band
gaande wandel van koters overziend
 
het kleinkind verschijnt ten tonele
de oude tijden gaan weer herleven
we zullen weer met blokken spelen
 
herkans van opvoeding is gegeven
toleranter ruimer toebedelen
aanvaard zo de cyclus van het leven