Public

Het vogelbekdier in geuren en kleuren

No-Apologies > Artikelen van No-Apologies

Het Vogelbekdier

Het vogelbekdier is een opmerkelijk zoogdier omdat het een opvallend aantal kenmerken heeft. Het wordt tot de zoogdieren gerekend, omdat het haar jongen voedt met melk uit melkklieren. Het is één van de weinige zoogdieren die eieren leggen. Het vogelbekdier is niet verwant aan vogels. De kenmerken van dit primitieve zoogdier herinneren eraan hoe zoogdieren geleidelijk zijn geëvolueerd uit reptielen.

Leefwijze

Vogelbekdieren komen voor in Australië en zijn echte waterbewoners. Ze wonen vooral in rivieren en meren, maar komen ook wel in ondiepe gedeelten in zee voor. Hun lichaam is helemaal afgestemd op leven in het water, hoewel ze zich ook op het land kunnen voortbewegen. Op het land lopen ze waggelend, maar in het water daarin tegen zijn ze redelijk snel.

Vogelbekdieren leven samen en ze veranderen niet van woning. Ze graven holen in oevers waarin ze zich overdag schuilhouden. De holen bevinden zich vooral boven de waterspiegel. Ze zijn ’s nachts wakker en overdag slapen ze. Ze zijn ongeveer vijftig tot zestig centimeter lang (met staart) en kunnen ongeveer zeventien tot 18 jaar oud worden.

Het vogelbekdier is een van de weinige diersoorten die een zomerslaap houden.

Eigenschappen

De voorste poten van een vogelbekdier dienen als peddels, de achterste poten als stuur. De dikke staart kan dienen als een soort roer, maar er wordt ook vet in opgeslagen. Tussen de tenen zitten zwemvliezen. Deze vliezen kan het vogelbekdier onder zijn poten wegvouwen, zodat er klauwen vrijkomen en het graven kan. De korte fluwelige vacht lijkt op die van een mol en is waterdicht.

Snavel

Hun eendachtige snavel is in tegenstelling tot bij vogels, niet hard, maar zacht en flexibel en wordt gebruikt om in modder te zoeken naar voedsel. De snavel is bedekt met huid. Deze huid is wel eens beschadigd doordat ze zichzelf hebben gestoten of gesneden aan scherpe dingen onder water. In de snavel zitten kleine zintuigen die gevoelig zijn voor elektrische signalen die prooidieren afgeven. Een jong vogelbekdier heeft tanden. Later gaan de tanden weg en worden ze vervangen door rijen horizontaal geplaatste hoornachtige ribbels. De voorste ribbels zijn scherp en snijden het voedsel, de achterste ribbels zijn stomper en vervullen de functie van kiezen.

Eieren

 

Het vrouwelijke vogelbekdier legt 2 tot 3eitjes. Deze zijn niet hard en breekbaar maar leerachtig, zoals bij reptielen. Het wijfje legt haar eieren in een hol en bebroedt ze ongeveer tien dagen, door zich eromheen te krullen. Tijdens het broeden verlaat ze het hol vrijwel niet. Wanneer de jongen geboren worden zijn ze nog blind en hebben nog geen vacht. Ze zijn op dat moment ongeveer 25 millimeter groot.

Zogen

Vogelbekdieren hebben geen tepels. De melk vloeit bij het wijfje uit de klieren van de haren die in melkvelden aangelegd worden op haar borst. De melk lekt langs de haren en de jongen likken het op. Na 4 tot 6 maanden verlaten de jongen het hol en kunnen ze zelfstandig eten en zwemmen.

Gif

Mannelijke vogelbekdieren hebben aan beide achterpoten sporen waarmee ze gif kunnen injecteren. Meestal wordt dit gif ingezet om tijdens de paartijd concurrerende mannetjes te bestrijden, maar het dier zet dit wapen ook in tegen andere vijanden. Het gif is niet direct dodelijk, maar kan bij mensen erge pijn veroorzaken. Vogelbekdieren zijn geen agressieve dieren, maar een mannetje dat wordt opgepakt en zich bedreigd voelt zal niet aarzelen om zijn belager te prikken.

 

29/10/2012 21:29

Reacties (0) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.