Public

Als je bevalling bijna je dood wordt..

Gizz > Artikelen van gizz

Je kindje word geboren, maar dan gaat het mis en moet er met spoed gehandeld worden. Papa had bijna geen mama meer..

Ik wil hier graag mijn verhaal kwijt. Graag vertellen wat ons overkomen is en hoe dit gegaan is.

We gaan het kindje laten komen

Dit klinkt al meteen heel ernstig en eng, maar dat is het zeker niet. Maar dat er is besloten dat het kindje gehaald moet worden dat is wel zeker. Ons kindje was erg groot geschat en daardoor was het zeker niet verstandig om mijn zwangerschap al te lang door te laten gaan. 41 weken zou de maximale termijn zijn, maar het ziekenhuis dacht daar anders over helaas. Uiteindelijk mocht ik gaan voor een opname zodat we konden gaan beginnen met een inleiding. Alles is perfect gegaan zo ook de bevalling zelf en met 41 weken en 3 dagen is onze prinses kerngezond geboren.

Eindelijk, maar niet heus

Ze word aan mij gegeven en papa mag de navelstreng doorknippen. Daarna is het enkel de placenta die nog geboren moet worden. Ondertussen ben ik vol van ons prinsesje, eindelijk is ze er we zijn overal vanaf. Die rotte zwangerschap is voorbij, de gigantische pijn van een bevalling is voorbij, ik ben er vanaf en we hebben ons kindje.

Maar al snel hoor ik dat de placenta niet los wilt komen en ze zijn met twee man op mijn buik aan het duwen en rollen met vuisten. Behoorlijk pijnlijk en daardoor kan ik me ook niet concentreren op ons meisje, moet dat nou zo hard op mijn buik het is allemaal al zo gevoelig! Na een paar keer trekken en duwen en meepersen komt de placenta na 20 minuten er toch uit. Maar hij is niet compleet. Dat heb ik weer. Ik probeer zo veel mogelijk van mijn meisje mee te krijgen en haar te bekijken en te voelen, maar ik hoor de artsen ook vanalles zeggen waar ik mijn aandacht aan besteed. Ik weet inmiddels door veel lezen op internet dat als de placenta niet los komt of niet compleet is je alsnog naar de OK moet om dit te laten verwijderen dus ik begon hier al rekening mee te houden.

Dan gaat het mis

Op zich maakte ik me daar niet zo druk om, maar wou graag bij mijn kindje blijven en bij mijn vriend. Maar al snel hoor ik nog meer verontrustende dingen en ook de artsen beginnen steeds meer onrustig te worden en sneller in handelen. Eerst hoor ik dat ik nogal erg bloed, maar bij een bevalling hoort dat nou eenmaal. Er worden anderen bij gehaald om alles te bekijken en het bloeden word erger. Dan hoor ik de zaalarts zeggen dat het een spuitbloeding is die hoog in de baarmoeder zit. Dit kan niet goed zijn natuurlijk en meteen daarop volgt de melding, ze moet nu naar de OK. En binnen 2 minuten werd ik al klaar gemaakt op de OK, dit ging zo snel dat ik het bijna niet meer mee kreeg. Dat ik inmiddels al 1,6 liter bloed was verloren besefte ik ook niet. Dit was mij niet verteld en lichamelijk voelde ik hier ook nog niets van.

Naar de OK en veel later dan gepland op de recovery

Mijn ruggenprik kon opnieuw ingespoten worden zodat alles verdoofd was, maar dit zou wel een risico zijn voor mijn bloeddruk. Deze is al zeer laag van zichzelf en daarop wordt dan ook besloten om mij onder algehele narcose te brengen zodat ik er ook verder niets van mee kan krijgen. Achteraf is dit maar goed ook geweest.

Ik voel dat het begint te werken en mijn ogen vallen al dicht, maar ik ben nog bij. Ik hoor een arts zeggen dat deze ingreep maar 30 minuten duurt, daarna val ik weg en ben onder narcose.

Op de recovery word ik wakker gemaakt. Een zuurstofslang word uit mijn keel gehaald en ik kijk op de klok. Ik weet dat ik om 18:00u naar de OK ben gebracht en de ingreep dus 30 minuten zou duren. Maar op de klok staat dat het 22:30u is. Ik merk dat ergens iets niet klop maar ben nog te duf om te beseffen hoe of wat. Ze staan met 4 man om mij heen vanalles te doen. Ik word nog een aantal keren geprikt op bloed, aantal infuusjes worden nog aangelegd, zuurstofslang word verwijderd maar de extra slangetjes in mijn neus blijven zitten. Dan komt ook mijn vriend meteen aanlopen, zonder baby.

Wat is er mis gegaan?

Mij word op dat moment verteld dat ik een ballonkatheter in de baarmoeder heb gekregen met 500ml vloeistof. Dit moet tegendruk geven en zo hopelijk de bloedingen stoppen. Werkt dit niet dan volgt er een ingewikkelde operatie met risico's hieraan verbonden. Ook krijg ik opnieuw wee-opwekkers want mijn baarmoeder wilt ook niet meer samentrekken. Ik kan wel huilen, want de hele ellende lijkt opnieuw te beginnen. Om de zoveel minuten weer die pijn van die weeën en ik kan enkel een morfine achtige pijnstilling krijgen.

Ik ben wel blij dat mijn vriend er is, want die kon me iets meer info geven wat de artsen (bewust) niet deden. Achteraf heb ik pas veel meer te horen gekregen hoe alles precies in elkaar zat.

Tijdens die ingreep van 30 minuten is het mis gegaan. Ze waren bijna klaar met mij en waren zelfs al bezig met afronden toen er opeens een heftige bloeding weer is opgetreden. Deze was zo heftig dat ik 3 liter bloed ben verloren. Ze kregen dit niet gestopt en er was paniek. Ze zijn hier dan ook ruim 3 a 4 uur uiteindelijk met mij bezig geweest om het onder controle te krijgen. Omdat het zo mis ging en ik zoveel bloed bleef verliezen had het zomaar kunnen gebeuren dat ik het gewoonweg niet zou redden. Dit besef heb ik nooit gehad en heb ik nog steeds niet omdat ik hier niets van kon meekrijgen.

Ook op de recovery is het even niet goed geweest, maar wat daar precies mis is gegaan is ons niet bekend. Mijn vriend mocht namelijk rond 22:00u naar mij toe komen op de recovery. Eenmaal aangekomen werd hij meteen weg gestuurd want ik was niet stabiel. Hij mocht hier niet bij zijn en ze moesten eerst zorgen dat ik enigszins stabiel werd, daarna mocht hij er pas weer bij. Dit was pas om 22:30u toen ze mij uiteindelijk ook wakker gemaakt hebben.

Papa dacht zonder mama naar huis te gaan

Voor mijn  vriend is het wel heftig geweest. Ik heb veel niet mee gekregen en ben volgens mij ook nog steeds niet van elk detail helemaal op de hoogte. De 6 weken controle en het bevallingsgesprek moet ook nog plaats gaan vinden binnenkort.

Mijn vriend heeft het heel anders meegekregen en ervaren, hij was al snel bewust dat het echt niet goed ging op de verloskamer. Ik werd heel snel weg gehaald en ons prinsesje werd in zijn armen geduwd en ze zijn vertrokken. Letterlijk, want ze zijn niet meer terug gekomen. Daar zit hij dan, met een baby in zijn armen. Net voor het eerst papa geworden, alleen achter gelaten zonder hulp, bedje of een flesje. Hij besluit een zuster op te roepen als hij naar de wc moet en niet weet wat met de baby te moeten doen.

Ook tegen hem is gezegd dat de ingreep maar een half uur zal duren. Ondertussen tikt de tijd voorbij en zit hij maar te wachten en te wachten. Familie op de hoogte gebracht en naar het ziekenhuis laten komen. Steeds info gevraagd aan de verpleging waarom het zo lang duurt, maar niemand kan iets zeggen. Pas tussen 21:00 en 22:00 krijgt hij voor het eerst iets te horen. Je kunt je voorstellen hoe hij zich gevoeld moet hebben als je om 18:00 alleen achter blijft en er vanuit gaat dat de ingreep maar 30 minuten zal duren. Hij heeft serieus angst gehad om alleen met de baby naar huis te moeten gaan, dat mama niet mee zou komen omdat het mis was gegaan. Hij had niet eens afscheid kunnen nemen of een kus toen ik van de kamer werd gehaald.

Maar ik heb een beschermengel

Het is gelukkig allemaal goed gekomen. Ik heb nog twee dagen in het ziekenhuis gelegen en mocht toen al naar huis. Ik voelde me vrij goed, ben niet slecht geworden van het bloedverlies, waardoor ik ook niet het besef heb dat ik op het randje gelegen heb. Ik heb 4 zakken met bloed bijgezet gekregen, aan de zuurstof gehangen en heel veel infuus met vocht, pijnstilling en glucose gekregen. Buiten de ruggenprik om heb ik in mijn armen 15 gaatjes weten te spotten en was ik bont en blauw. Dit zegt ook al genoeg natuurlijk.

We zijn nu 3,5 week verder en het gaat prima. Ik ben nog erg moe dat wel, maar lichamelijk al vrij goed hersteld. Ook de kleine meid doet het super en papa is ook bijgekomen van de schrik.

Dit had mij niet met een thuisbevalling moeten gebeuren, want zelfs de verloskundige zei dat het dan heel anders was gelopen en wie weet wel met een slechte afloop. Ze hebben heel goed gehandeld in het ziekenhuis en ik weet zeker dat ik een beschermengel heb.

Koele acties!impression?p=1&t=url&f=BAN&name=

25/06/2013 15:50

Reacties (7) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
11/01/2013 11:32
Oooh mijn verhaal is bijna identiek aan de jouwe
in 2007 ben ik bevallen van mijn 1e dochter
en hoewel ze de placenta er in 1 keer na lang duwen en trekken
uit kwam begon bij mij t zelfde verhaal
mijn baarmoeder is daar door binnenstebuiten gaan keren
met in een keer een bloedverlies van 3 liter
ik was me er niet van bewust was moe en wilde slapen
maar werdt bij mn positieve gehouden door alle verpleging om me heen
ik zag mn man nee schudden en de angst in zn ogen
ik ben naar de ok gegaan
mijn man en dochter beleven achter
de verloskundige en de assistenten zijn gelijk achter mij aan weg gegaan
daar stond mijn man met zn dochter in zn handen amper gekleed in een rompertje en een mutsje verder waren ze niet gekomen
ik denk er nog heel vaak aan
en het ergste is dat mijn man daar stond in een kamer met een vloer vol bloed vrouw half dood afgevoerd en een klein meisje in een rompertje met mutsje
ik kan er nog steeds niet bij waarom ze hem daar zo achter hebben gelaten dat was echt niet menselijk
hoop dat ik je hier nog een zie
en dat het goed met jullie gaat
liefs mieke1980
03/07/2012 11:35
bedankt voor de reacties
03/07/2012 11:32
Pff.. heftig hoor, gelukkig goed afgelopen. Nu maar herstellen en genieten van je kindje.
03/07/2012 11:32
Ik ken het verhaal van iemand bij wie het niet goed afliep, dus ik ben extra blij voor jou dat het wel goed is afgelopen. Geniet lekker van je kindje. Ik gun het je van harte.

Rachel
03/07/2012 11:32
Wat heb jij geluk gehad dat je hier goed door heen gekomen bent.
Geniet nu maar uitgebreid van je vriend en je meisje.
duim wel driedubbel dik verdiend.
03/07/2012 11:32
Jeetje wat heftig zeg! Gelukkig is alles goedgekomen en ben je er nog. Je hebt vast en zeker een beschermengel;) Dikke duim van mij.
03/07/2012 11:32
Heftig... Dat moet echt zenuwslopend zijn geweest voor je vriend. Pff.. Gelukkig dat het nu vrij goed gaat, geniet maar van jullie kleine meisje!