Dagelijks gebeuren deel ik graag, liep met mijn lieve Bonito zoals ik  zo vaak doe de  grote ronde door het park, eng ja, maar ik weet Bonito staat echt wel voor mij klaar.

Laatst liep ik overdag alleen en werd ik lastig gevallen, Bonito zou reageren.

De maan, de eenden en het water in het meer, voel me één met zoveel meer.

Bonito kijkt me af en toe even aan en laat mij weten dat het goed is, is hij te enthousiast dan hou ik mijn pas in.

Verbaasd kijkt hij op en kruipt achter mij, lief en zorgzaam als hij is.

Kan niet ontkomen elke keer aan een brok in mijn keel, zie de vlinders hangen ter nagedachtenis aan haar dochter.

zij speelde hier  in de omgeving van dit prachtige natuur gebied, ik snap  dat ze hier gingen wonen.

nog even voor het eten gaan ging ze spelen met een vriendje, 9 jaar was ze geloof ik toen.

Zij kwam niet levend meer thuis, een engerd stak haar en haar vriendje neer, zij ging dood haar vriendje bleef leven.

We zagen hem af en toe en hebben haar gekend, nu ik met Bonito dagelijks  langs haar huis  loop en de plek zo goed ken en ik weet dat de moeder een boek schreef en het een plek heeft leren geven..dan zie ik de liefde in hun huis de plek van geven, waar zoveel genomen is.

Een eind verder ga ik langs een oud huis, heb daar tijden staan praten met een oude vrouw die haar huis nog niet wil en kan verlaten.

De TV staat hard ik hoor het buiten, de buurt is stil .

Een rondje wandelen met Bonito is zoveel méér, hij poept en pist zoals het moet.

kijkt mij enkele seconden aan alsof hij voelt , ze denkt ergens aan.

Leven speelt en is een spiraal van kleuren en vormen.

Ik heb Bonito uitgelaten.

Yneke