DRIMPELS zegt opvoeden doe je niet zo maar even, maar een leven lang 167.

167.

  DRIMPELS- vraagt zich af,is het leven  wel zo makkelijk met kinderen.

Drimpels zegt:Hoezo kinderen.

Drimpels:, zal proberen in zijn geheugen te gaan graven of er nog iets is achtergebleven.

Opvoeding:

Ga naar: navigatie, zoeken

Opvoeding  is het proces waarin een persoon - meestal een kind - wordt gevormd naar de normen en waarden van diens opvoeder(s) en daarmee meestal naar de voornaamste normen en waarden van de samenleving waarin hij leeft.

De wetenschapsdiscipline die zich met opvoeding bezighoudt, heet opvoedkunde of pedagogiek.

Doelen:

Opvoeden beoogt behalve socialisatie een kind tot zelfstandigheid te brengen.

De westerse opvoeding is er hoofdzakelijk op gericht het kind te helpen mondig te worden.

 dat wil zeggen, in staat tot bekwaam en moreel en betrouwbaar deelnemen aan samenleving en 'zelfvorming'.

In de meeste gevallen wordt deze term gebruikt voor kinderen.

Die tijdens hun jeugd de gewoontes, normen en waarden van hun omgeving worden bijgebracht.

In bredere zin betreft opvoeding ook het leren te leven als mens in deze maatschappij.

In regel voeden volwassenen, vooral gezinsgenoten en (onderwijs)professionals, maar ook babysitters enz., een kind op door het te leren mondig, bekwaam, zelfstandig en verantwoordelijk te leven.

Gelet op de belangrijke voorbeeldfunctie spelen echter ook andere jongeren een beduidende rol, soms zelfs in de vorm van formele delegatie van opvoedtaken aan oudere kinderen.

Bijvoorbeeld wanneer de ouders door het beroepsleven in beslag worden genomen.

Heropvoeding:

Wanneer een volwassene zich niet aan de algemeen geaccepteerde omgang met anderen houdt, en om die reden een nieuwe opvoeding krijgt, wordt over het algemeen van heropvoeding  gesproken.

In eerder oneigenlijke zin wordt de term echter ook gebruikt voor indoctrinatie en (administratieve) straffen voor 'dissidenten', met name in de factor penitentiaire heropvoedingsinstellingen.

Opvoedingsstijl:

Ga naar: navigatie, zoeken

Opvoedingsstijlen zijn, in theoretische en praktische zin, methodes en uitgangspunten die ten grondslag liggen aan de opvoeding.

In de literatuur worden vaak de volgende stijlen onderscheiden:

• De autoritaire stijl
• De autoritieve stijl
• De permissieve (toegevende) stijl
• De laissez-faire stijl ( ook wel antiautoritaire  opvoeding genoemd)

Daarnaast wordt in de literatuur vaak gesproken over

• Democratische opvoedingsstijl
• Participatieve opvoedingsstijl (zie ook jeugdparticipatie)
• Egalitaire opvoedingsstijl
• Autocratische opvoedingsstijl
• Negerende opvoedingsstijl

Bij de laatste twee kan eigenlijk niet van opvoeding worden gesproken. Het gebruik van deze begrippen leidt tot de nodige overlap in betekenis.

De theoretische keuze van opvoeders kan afwijken van (elementen van) de praktische uitvoering.

In het algemeen wordt in de literatuur sinds ongeveer 1995 veelvuldig een keuze gemaakt voor de autoritaire  opvoeding.

De keuze is afhankelijk van onder andere de inzichten en mogelijkheden van de ouders en de beperkingen en capaciteiten van het kind.

Categorie: alles

Pedagogiek

DRIMPELS: heeft geprobeerd om in zijn geheugen te duiken.

DRIMPELS zegt:

Op zoek naar de waarheid van de opvoeding.

Een vrouw koopt van een boer twintig eieren.

De volgende dag is ze weer bij de boer.

Die eieren waren allemaal leeg!.

Zegt ze woedend.

Dan rent de boer net zo woedend naar het kippenhok en schreeuwt.

Wie van jullie gebruikt de pil!
 

DRIMPEL van de week.

Argumenten moet je niet tellen.

Maar wegen.
 

g.storm.