Public

Het atheïstisch-spiritualisme: de combinatie van atheïsme en spiritualiteit

Victor Brenntice > Filosofie

Op het eerste gezicht zal deze stelling voor menigeen ongetwijfeld tamelijk ongeloofwaardig overkomen. Zijn spiritualiteit en atheïsme immers niet elkaars uitersten zoals religie en atheïsme dat zijn? Ik zeg nee, niet noodzakelijkerwijs. Een rondleiding door mijn gedachtengoed...

Definities
Zoals ik wel vaker doe, wil ik eerst beginnen met het op tafel leggen van de definities van de begrippen die ik in dit artikel wil gaan bespreken. Volgens de Dikke van Dale is atheïsme niets anders dan de ontkenning van het bestaan van een god. De term spiritualiteit kwam vreemd genoeg niet voor in het woordenboek, dus heb ik mijn toevlucht tot de online encyclopedie genomen. Daarin constateerde ik dat spiritualiteit op vele verschillende manieren kan worden gedefinieerd. Eén definitie in het bijzonder sprong me daarbij in het oog:

"Het geestelijk fijnstoffelijke werkgebied dat zich bezighoudt met het pure bewustzijn. Het is de relatie tussen wat gedacht, gevoeld, geweten en ervaren wordt ofwel het bewustwordingsproces van een wereld die wij zelf geschapen hebben en herscheppen. Het mag pure wetenschap genoemd worden, aangezien het de volledige integratie van al het leven en zijn bewustzijnsvormen accepteert. Spiritueel leven is niets anders dan luisteren naar de energie die op je afkomt en die van jezelf uitgaat. Leren leven met de kosmische wetten en zien dat alles energie is."

De encyclopedie onderstreept dus dat spiritualiteit pure wetenschap genoemd mag worden. Bovendien wordt nergens melding gemaakt van een god die bij spiritualiteit onherroepelijk om de hoek komt kijken. En daar begint mijn gedachtengoed, het atheïstisch-spiritualisme.

Wat maakt mij een atheïstische spiritualist?
Enerzijds wijs ik het bestaan van een god, in welke vorm dan ook, resoluut af. Mijn motivatie daarvoor heb ik reeds eerder uitgebreid besproken in mijn artikel 'Waarom ik een keiharde atheïst ben'. Anderzijds geloof ik echter wel in een ziel, in reïncarnatie en ben ik ervan overtuigd dat alles uiteindelijk energie is (hier kom ik dadelijk nog op terug). Echter, omdat deze zaken zoals onder het vorige kopje aangetoond niets met het geloof in een god te maken hoeven te hebben, heb ik ze in het voornoemde artikel buiten beschouwing gelaten.

Vanwaar dan mijn spiritualistische kant?
Heel simpel: eigen ervaringen. Die kun je immers moeilijk ontkennen en fungeren dan ook voor mij als bewijzen. Daarmee wil ik niet beweren dat ik me herinner hoe ik mijn vorige leven heb verlaten en in dit leven terecht ben gekomen of zoiets dergelijks. Ik doel meer op ervaringen als het sterke gevoel krijgen dat je iemand die je nog maar net hebt ontmoet al veel langer kent dan vandaag, een bepaald gevoel dat je krijgt bij het betreden van een land of gebied waar je – in ieder geval in dit leven – nooit eerder bent geweest of je ziel die geprikkeld wordt wanneer je specifieke geschiedkundige thema‘s bestudeert. Alsof je ziel zich herinnert dat je erbij was...

Alles is energie
Eigenlijk is het vrij gemakkelijk om zonder zweverig te gaan doen aan te tonen dat alles in den beginne energie is – en daarmee dat grens tussen wetenschap en spiritualiteit (voor zover deze überhaupt bestaat) flinterdun is. Zo had dit artikel nooit tot stand kunnen komen als ik geen energie had besteed aan het schrijven ervan. Dat principe kun je op alles herleiden – tot en met het ontstaan van onze planeet aan toe. Energie is vormbaar en in zijn pure vorm positief noch negatief. Het is de mens die energie uiteindelijk een positief of negatief karakter geeft. Voorbeeld: als ik een op leeftijd geraakte dame help bij het oversteken, dan geef ik de energie die ik daaraan besteed een positieve lading. Gebruik ik mijn energie echter om iemand de hersens in te slaan, dan moge het vanzelfspreken dat het tegenovergestelde het geval is.

Afhankelijk van de manier waarop je je energie aanwendt, kun je een zo hoog mogelijke mate van levensgeluk bereiken. Daarbij hoeft het niet zo te zijn dat je je energie te allen tijde op een positieve manier moet gebruiken opdat je het positieve zult bereiken. Wat als ik bijvoorbeeld de hersens van iemand insla die bezig is met het mishandelen van een kleuter? Dan geef ik mijn energie welliswaar een negatieve lading, maar wel om iets te bereiken dat positief is (het in veiligheid brengen van het slachtoffertje). Op die manier zijn er talloze voorbeelden op te noemen waarmee kan worden aangetoond dat negatieve energie niet noodzakelijkerwijs een negatief effect hoeft te hebben. Andersom hoeft positief geladen energie niet per se een positief effect te hebben.

Verder is energie tijdloos. Het was er, is er en zal zich altijd op talloze manieren in onze oneindig grote kosmos manifesteren. Daarbij geldt dat zielen, zowel van mensen als van dieren als van ieder ander wezen dat eventueel elders in het heelal leeft, tot de hoogste energievormen gerekend kunnen worden aangezien zij een bewustzijn hebben. Dat betekent dat ze niet alleen dingen kunnen ervaren, maar ook dat ze tot op zekere hoogte het vermogen hebben om energie naar eigen inzicht te gebruiken en te materialiseren. Dit in tegenstelling tot de overige vormen van energie.

Tot slot
Met dit artikel heb ik aan willen tonen dat atheïsme en spiritualiteit wel degelijk met elkaar kunnen worden gecombineerd en wel in de vorm van atheïstisch-spiritualisme. Spiritualiteit is de facto onderdeel van de wetenschap,  en kan logischerwijze dus ook als zodanig worden benaderd. De energiekwestie is een van de bewijzen bij uitstek die dit aantonen. Verder wil ik Nescio langs deze weg bedanken voor de door hem geschonken energie in de vorm van inspiratie die dit artikel mede mogelijk maakte. 

 


< Vorige artikel: De Xead-Krant (Jaargang 2 - Nummer 24)

18/06/2013 17:43

Reacties (28) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
1
17/06/2014 09:23
Je artikel is voortreffelijk Victor
Ik heb mijn eigen inzichten wat geloof betreft en weet gewoon dat er mer is als iemand is overleden. Heb veel mensen zien sterven door mijn beroep als verpleegkundige en door het erken met ouderen. Ik voor mij zelf voel dat er iets groots is nadat we zijn overleden. Alle ervaringen, gevoelens en emoties ontstaan in onze hersenen. Kan jij mij aantonen dat deze emoties nog bestaan als wij sterven, ik kan het niet. onze geest is onvoorspelbaar en we zijn een uurwerk in beweging tot het begin van de tijd. Ruimte en tijd verdwijnen als we dood gaan en het is de ingebeelde grens van ons zelf als we een definitief welterusten zeggen. Zonder bewustzijn ruimte en tijd leidt de dood tot allerlei mogelijkheden
1
B0b
18/08/2013 00:46
Mooi artikel.
Zelf geloof ik niet in een ziel. Wel dat het heelal en alles in het heelal en misschien zelfs daarbuiten, één geheel of 'entiteit' is. Zoals bijvoorbeeld huidcellen of bloedlichaampjes onderdeel van je lichaam zijn. Zo stel ik mij mijn positie in het heelal voor.
Dat je jouw energie negatief of positief gebruikt, zal je geluk zeker wel beïnvloeden, maar alleen in dit leven. Dit heeft denk ik meer te maken met chemische stoffen die in je hersenen vrijkomen bij bepaald gedrag.
Als je overlijdt dan kan het zijn dat jouw lichaam voeding voor een plant of boom wordt, alles wordt gerecycled in het universum. Materie of energie, inderdaad hetzelfde, maar wel steeds veranderend en niet per se nog een keer met een (zelfde) ziel.
Een ziel en persoonlijkheid, dat zijn volgens mij de elektrische signalen in de hersenen die na het overlijden niet meer werken. Wellicht dat die energie nog even kan nagloeien, maar niet voor lang.Overgaan in een nieuw lichaam, daar kan ik me niets bij voorstellen.
Bij dementerende mensen blijft er van hun persoonlijkheid/ziel weinig over, wat volgens mij het bewijs is dat een ziel niet bestaat.
1
21/07/2013 14:47
Lange tijd heb ik met deze vragen geworsteld, en kwam tot een soortgelijke (voorlopige) conclusie. Geweldig verwoord, mooi opgebouwd en het beginnen met definities kan een waardevolle les voor mij zijn.
Vraag ik me wel af (als niet-religieuze gelover): Waarom geen definitie en herleiding van afkomst voor de term: 'God'?
21/07/2013 15:01
Dank voor je reactie en de uitstekende vraag die je stelt, waar ik ook niet direct een antwoord op had. En dus ben ik naar een antwoord op zoek gegaan, die ik heb gevonden op de onderstaande website:
http://dictionary.reference.com/browse/god?s=t
Even naar beneden scrollen, en je vindt het kopje 'Word Origin &amp; History', waarin je onder meer zult lezen dat het woord 'god' een afgeleide is van een oud-Germaanse term die 'dat wat wordt aangeroepen' betekent.
1
18/06/2013 22:57
Mooi verwoord... en ja past mooi in je denk wijze en de mijne...
1
18/06/2013 22:53
Zeer mooi artikel, zo voel ik het ook, alleen zou ik het nooit zo mooi kunnen vertellen/uitleggen. Hier kan ik iets mee...
18/06/2013 22:56
Dank voor het compliment, ik ben blij dat je hier iets mee kunt!
1
18/06/2013 22:03
Toch eigenlijk ook wel de meest voor de hand liggende vorm, toch!
1
18/06/2013 20:19
Ik ben het haast volledig met je eens. (Leuk om dat eens mee te maken :) )
Met al wat je over spiritualiteit en energie zit, kan ik me erin vinden. Alleen heb ik zulke dingen nog niet ervaren, (de zielsprikkelingen), ik geloof wel dat het bestaat, maar echt zeker kan ik zijn tot ik het ervaar.
Reïncarnatie lijkt me erg logisch, als een ziel bestaat en in staat is om het lichaam te verlaten, is het toch niet absurd te veronderstellen dat het dan in een ander lichaam verder kan leven?
(Nu snap ik ook waarom je in een reactie zei, dat ik meer dan een leven zou hebben)
Maar wat God betreft, ben ik het bijna met je eens. Die ouwe brommende God-met-de-baard, die iedereen om de belachelijkste redenen naar de hel stuurt, daar geloof ik ook niet in.
God is voor mij op dit moment een kracht, iets kleins en iets groots, dat in alle dingen aanwezig is. Geen persoonlijkheid, maar een scheppende kracht. Je zou het, al klinkt dat misschien zeemzoetig, Liefde kunnen noemen.
19/06/2013 12:44
Ik heb ook nooit uitgesloten dat we het over bepaalde zaken wel eens zouden zijn :-)
Voor wat betreft die zielsprikkelingen, die zullen ongetwijfeld nog komen. Gewoon afwachten zou ik zeggen.
Ik ben het eens met wat je zegt over reïncarnatie. Heb je ooit wel eens een lijk gezien (bijv. op een begrafenis)? Zo ja, dan zal het je waarschijnlijk niet ontgaan zijn dat het haast lijkt alsof er iets het lichaam compleet heeft verlaten. Opnieuw hoeven we dan niet zweverig te doen, want eigenlijk is het gewoon de levensenergie cq. de ziel die het lichaam niet meer behuist.
Prachtig hoe je dat zegt, "die ouwe brommende God-met-de-baard", haha! Je hebt wellicht reeds gemerkt dat eenieder voor zichzelf definieert wat een god is. Als dat voor jou liefde is - het zij zo.