Leuke wetenswaardigheden over de kangoeroe

Kangoeroes zijn unieke wezens die vooral voorkomen op het continent van Australië. De bijzondere zoogdieren hebben bijzondere uiterlijke kenmerken en vertonen opmerkelijk gedrag. Ken jij Skippy de boskangoeroe nog? 'Skippy, Skipppyyyy, Skippy the bushkanguruuuuh!' Leuk man, Skippy is toch wel de Lassie en Flipper van de buideldieren te noemen. Hier volgen een aantal interessante feitjes en weetjes over de kangoeroe.

Walibi: Er zijn meer dan veertig verschillende soorten kangoeroes te vinden op deze aardbol. De grootste kangoeroe soort is de rode kangoeroe, hij kan groter worden dan een volwassen mens qua lengte en qua gewicht kan hij ongeveer honderd kilo zwaar worden. De kleinere soorten kangoeroes worden Walibi's genoemd en dan gaat er als het goed is meteen een belletje rinkelen bij fanatieke pretpark bezoekers omdat dit de naam van het pretpark in Flevoland is. Op hun logo is ook een kleine, schattige oranje kangoeroe te zien die dient als mascotte.

Grote voeten: De Latijnse familienaam van de kangoeroe is officieel Marcopodidae en dat betekent 'grote voeten'. De achterpoten van een kangoeroe zijn meerdere malen sterker en een paar maatjes groter dan hun voorpoten. Kangoeroes zijn de enige zoogdieren die een springtechniek gebruiken als manier van voortbewegen, okay kikkers en sprinkhanen springen ook in het rond maar dat zijn kleinere beestjes die honderd keer kleiner zijn dan het Australische zoogdier.

Wereldrecord verspringen: Kangoeroes kunnen sprongen maken van drie meter hoog de lucht in, de afstand van zo'n sprong kan wel 10 meter lang zijn. Door steeds meer te springen bouwen ze een snelheid op die kan pieken tot wel 60 kilometer per uur en dat kun je echt niet bij houden met je menselijke benenwagen. De staart van het beest is erg gespierd en door de lengte kunnen ze deze gebruiken om hun evenwicht te bewaren en scherpe bochten maken terwijl ze aan het rondspringen zijn.

Veilig in moeders schoot: Op een onbewoond eiland waar men kangoeroes vindt draagt een kangoeroe moeder haar pasgeboren kangoeroe kind in haar buidel. De baby is zo klein en kaal als een muis als hij geboren wordt en zoekt meteen de bescherming op door lekker in moeders warme buidel te kruipen om haar tepel leeg te zuigen. Hij leeft daar totdat hij uitgegroeid is tot een kangoeroe van een flink formaat. Als ze buiten zijn en ze voelen zich bedreigd dan springen ze nog regelmatig zo snel mogelijk in moeders buidel ter bescherming.

Twee tepels: Een kangoeroes moeder heeft net zoals een mens twee tepels. Uit deze tepels komen echter twee aparte vloeistoffen terwijl de mens als zoogdier er maar een soort melk kan produceren. Wanneer een kangoeroe baby net geboren is moet deze uit de onderste tepel drinken, de bovenste tepel is gereserveerd voor de oudere broertjes en zusjes die zo toegang hebben tot een ander soort melk die meer geschikt is voor hun leeftijd. De tepels zitten verstopt in de buidel van de vrouwtjes kangoeroe zodat alleen haar kroost toegang heeft tot haar melkklieren.

Samen staan we sterk: Kangoeroes leven samen in groepsverband met elkaar waardoor ze goed teamwork kunnen leveren. Zo'n groep kan bestaan uit tien kangoeroes maar er zijn ook groepen waarin tot wel honderd kangoeroes samen een habitat delen. Als er gevaar dreigt dan waarschuwen ze hun soortgenoten door keihard met hun poten op de grond te stampen net zoals Stampertje dat doet in de Disney tekenfilm Bambi. Om te bepalen wie de leiders zijn van de groep zijn en welke alphamannetjes er met de vrouwtjes mogen paren boksen de kangoeroes vaak met elkaar om een ander mannetje te domineren. Het is grappig om te zien dat kangoeroes in tekenfilms vaak bokshandschoenen dragen.

Planteneters: Kangoeroes zijn herbivoren, ze eten alles wat groen is, planten, bladeren, struiken, bloemen noem maar op. Doordat ze elke dag een paar kilo bladeren consumeren krijgen ze erg veel vocht binnen, door dit dieet kunnen de dieren erg lang zonder het drinken van water. Net zoals koeien hebben kangoeroes verschillende magen om hen te helpen met het verteren van hun voedsel. Net zoals runderen herkauwen ze hun eten een aantal keren met hun speciale gebit waarna ze het doorslikken en het in een van hun magen terecht komt om het te verder verteren. Door het schuren langs de planten met hun tanden vallen regelmatig hun kiezen er spontaan uit maar net zoals de staart van een hagedis groeien deze al snel weer aan om verder planten te vermalen.