Onze voetstappen in het grind,
Lieten jouw naam steeds horen,
Jouw naam door velen zo bemind,
Het klonk als Engelen koren,
Wij zagen je graf,
Een graf wat koud en kil behoort te zijn.
Maar omdat jij zoveel liefde gaf……..
Werd verdriet ……….een prachtig feestfestijn.
_________________
Dat klinkt toch raar, vrolijk bij een graf,
Het móest ……..omdat jij zoveel liefde gaf……….
men zou nog denken dat ik hier de draak mee steek
het was jóuw Kracht die naar ons keek.
______________________
Bij het zakken van je kist,
mochten wij jou los gaan laten.
Zon werd sterker dan de morgen mist,
wij “zagen” jou weer praten.
Jij sterke vrouw, wat je kracht is weet ik niet,
Je liet zelfs vanmorgen …..de zon nog even schijnen
jij hielp bij ons verdriet,
jíj leerde ons wéér Levenslijnen
Ik heb de herfstbladeren nog nooit zo mooi gezien,
Ze dansten..... plots....zonovergoten om je graf.
Je fluisterde…. ik blijf jullie altijd zien
Jij ……… ja…………….. jij…..….die ons zoveel liefde gaf…………..
Rust zacht Marianne, het was mooi zo……….
21 november 2012
Jack Sr
http://plazilla.com/profile/jackhagesr
http://www.freemusketeers.nl/boek/7176/%E2%80%9CNu%20je%20leven%20gestopt%20is%E2%80%9D
Reacties (17)
XXYvonneXX
jou op het lijf geschreven
geen uitvinden van het wiel
je draai heb je reeds gevonden
Zelfs je uiting in woord
wordt ondanks de pijn gehoord
Je gedicht is reeds meer dicht
omdat het op gevoelens is gericht
Complimenten