Gewoon mooi……

Onze voetstappen in het grind,

Lieten jouw naam steeds horen,

Jouw naam door velen zo bemind,

Het klonk als Engelen koren,

Wij zagen je graf,

Een graf wat koud en kil behoort te zijn.

Maar omdat jij zoveel liefde gaf……..

Werd verdriet ……….een prachtig feestfestijn.

_________________

Dat klinkt toch raar, vrolijk bij een graf,

Het móest ……..omdat jij zoveel liefde gaf……….

men zou nog denken dat ik hier de draak mee steek

 het was jóuw Kracht die naar ons keek.

______________________

Bij het zakken van je kist,

mochten wij jou los gaan laten.

Zon werd sterker dan de morgen mist,

wij “zagen” jou weer praten.

Jij sterke vrouw, wat je kracht is weet ik niet,

Je liet zelfs vanmorgen …..de zon nog even schijnen

jij hielp bij ons verdriet,

  jíj leerde ons wéér Levenslijnen

Ik heb de herfstbladeren nog nooit zo mooi gezien,

Ze dansten..... plots....zonovergoten om je graf.

Je fluisterde…. ik blijf jullie altijd zien

Jij ……… ja…………….. jij…..….die ons zoveel  liefde gaf…………..

Rust zacht Marianne, het was mooi zo……….

21 november 2012

Jack Sr

http://plazilla.com/profile/jackhagesr

http://www.freemusketeers.nl/boek/7176/%E2%80%9CNu%20je%20leven%20gestopt%20is%E2%80%9D