Als je zo erg gemist wordt

Ik schreef laatst al over mijn bezoek aan een spirituele beurs. De reading die ik kreeg waarvan de eerste vraag was 'wie mis jij zo'........... direct kwam mijn moeder in beeld. Nu zit ik aan de andere kant. Ik ben er nog maar ze mist me zo. Het co-ouderschap begint scheuren te vertonen, ons goede begin kraakt. Ik ontvang berichtjes, hoor dat ze mijn foto kust. Ze houdt van mij. Ze is zo blij dat ik er altijd ben als ze het moeilijk heeft........... maar ben ik dat werkelijk. Zoals ik mijn moeder voel op afstand voelt zij mij ook. Gisteren vertelde ze me 'het gaat goed mama dat wilde ik je ook even laten weten'. Ik heb een dagboekje en schrijf daarin alles van me af............... Ik mag niet doorvertellen wat ze me nog verder schreef, ik mag haar vertrouwen niet schaden. De laatste tijd moet ik haar zo vaak als antwoord geven........ 'lieverd daar kan ik je niet mee helpen'. Ze weet het, ze weet dat ze het met iemand anders moet bespreken, maar op één of andere manier praten ze daar langs elkaar heen. Ze wil alleen maar dat ik luister en ik luister.......... ik luister zo graag naar haar...............

Nou heeft zij nog het geluk dat ze het zo goed kan formuleren. Ik ga haar binnenkort helpen.

Ik lees het stuk van Gildor over 'vaderschap op afstand' en compleet van de kaart, in tranen. Zo actueel. Gisteren gingen wij naar de school van de zoon van mijn vriend (kan het niet korter maken....... of mag ik tegenwoordig zeggen mijn 'stief'zoon?) Er was een lampionnenavond. Daar stonden we dan, samen vier kinderen en niet één bij ons aanwezig. 

Van Dik Hout zong

Soms doet het pijn tot op het bot 
Dat ik niet weet waar je bent 
Dat ik niet weet of je bent 
Voor gister op de vlucht 
Door vandaag teneergedrukt 
In morgen gevangen