We krijgen soms... gewoon door ineens , "om de één of andere reden", een andere visie te gebruiken. Een helder concept te zien... zomaar onverwacht. Word het duistere stukje een beetje verlicht en ervaren we helderheid.
De mogelijkheid om onze fouten te herstellen.
Wannneer we een brief schrijven,een bekrompen gevoel dat het niet van de eerste keer gaat lukken.
Dan nemen we een potlood ter hand.
Dat verzekerd ons van het feit dat als we een dt geschreven hebben ,waar enkel maar een d hoorde te staan; we een extra kans hebben gekregen om de gom erbij te nemen.
Dat heet dan ,hoe klein het ook is....een tweede kans..
Geen tweede kans...spijtig genoeg.
Ook niet het overzicht over hoe alles gaat verlopen.
Zo stappen we nietsvermoedend in dat ,wat de grootste catastrofe kan worden voor velen.
In een fractie van een seconde ,van een lach naar een verschrikking.Dan kunnen we niet meer terug.
Het inzicht dat we iets nog niet echt hebben geoefend.
Gewoon leek zijn.
We hadden liever een mogelijkheid gehad om te oefenen hoe we die fracties van seconden hadden kunnen voorkomen.
De les om op de best mogelijke manier mens te zijn.
Door steun te bieden aan de ander,maken we een wisselwerking die enkel uit liefde,goedheid en begrip bestaat.
Hopend dat we iets kunnen betekenen in de gemeenschap,niet enkel voor onszelf.
Ook voor onze medemens .
We doen ons best.
Reacties (2)
Duim en fan erbij.