Public

Verenigde staten

Miratje > Xead - Kennis & Educatie

De geschiedenis van Amerika is ontzettend boeiend, en ook op vlak van politiek en juridisch. Als ik documentaires zie over Amerika, dan heeft België op dat vlak nog veel te leren.

Verenigde Staten

Geschiedenis

De eerste ontdekkingsreizigers

De inheemse bevolking op het Amerikaanse continent, waarvan aangenomen wordt dat ze via Azië daar terecht is gekomen, leeft er al zo’n 40.000 jaar. Toen Christopher Columbus in 1492 arriveerde bij een aantal Caribische eilanden, maakte hij als eerste contact met deze bevolking. Op 2 april 1513 kwam de Spaanse ontdekkingsreiziger Juan Ponce de León als eerste Europeaan aan in wat hij ‘La Florida’ noemde. Vele ontdekkingsreizigers volgden en zo ontstonden er Spaanse, Franse, Engelse, Zweedse en Nederlandse gebieden in het continent dat later de Verenigde Staten van Amerika werd. De Zweden raakten al in 1655 hun gebied kwijt aan de Nederlandse kolonisten. De Engels-Nederlandse Oorlogen, ook bekend als de Engelse Zeeoorlogen, zorgden er rond 1674 voor dat de Nederlanders op hun beurt hun gebied kwijtraakten aan de Engelsen. Terwijl de Engelsen met succes een groot deel van het oosten hadden gekoloniseerd, was een groot deel van het middenwesten in handen van de Fransen en het zuidwesten in handen van de Spanjaarden. Toen in 1732 Georgia werd gekoloniseerd door de Engelsen waren de dertien Engelse koloniën die later de eerste Unie zouden vormen een feit.


De oorspronkelijke 13 staten

De spanning tussen de Engelse kolonisten en het moederland in de jaren 60 en 70 van de achttiende eeuw leidde tot de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog, die gevochten werd van 1775 tot 1781. De onafhankelijkheidsverklaring van 4 juli 1776, grotendeels door Thomas Jefferson geschreven, werd aangenomen door vertegenwoordigers van de 13 koloniën. Zij verklaarden zich onafhankelijk van Engeland en verkondigden dat de 13 koloniën soevereine staten waren. De Verenigde Staten van Amerika werden pas in 1783 erkend door Groot-Brittannië. In de eeuw die volgde kochten de Verenigde Staten de overige gebieden waardoor de Verenigde Staten van Amerika hun huidige vorm kregen.


Overheid en politiek

De Verenigde Staten vormen een federatie of statenbond, die bestaat uit 50 deelstaten en een federaal district: Washington DC. De federale grondwet regelt de verdeling van bevoegdheden tussen de centrale overheid en de afzonderlijke staten. De staten hebben grote eigen bevoegdheden, maar de federale regering in Washington DC vormt een overkoepelend en waar nodig aanvullend bestuur.


Scheiding der machten

De Verenigde Staten hebben een representatieve democratie, waarin de scheiding van machten duidelijk is terug te vinden. De wetgevende macht is het Congres. Deze bestaat uit de Senaat en het Huis van Afgevaardigden. De Senaat heeft 100 zetels, twee voor elke staat. De leden van de Senaat worden gekozen voor 6 jaar. Het Huis van Afgevaardigden bestaat uit 435 leden. Elke staat krijgt het aantal vertegenwoordigers dat in verhouding is met het aantal inwoners van de desbetreffende staat. Wel krijgt iedere staat minstens één zetel. De leden worden gekozen voor 2 jaar. De leden van de Senaat hebben meer bevoegdheden en kunnen bovendien door hun langere termijn van 6 jaar minder snel worden afgerekend op hun stemgedrag. Gezamenlijk hebben zij als Congres onder andere de bevoegdheid federale wetten te maken, verdragen goed te keuren en door middel van het recht van impeachment zittende politici te verwijderen uit de regering.
De uitvoerende macht is de president. Deze wordt niet direct gekozen maar door middel van getrapte verkiezingen. De president is de commander-in-chief van het leger en hij kan zijn veto uitspreken over wetsvoorstellen. De president kiest tevens, met goedkeuring van de Senaat, de leden van het Hooggerechtshof en lagere federale rechtbanken. De rechterlijke macht bestaat uit de federale rechtbanken, de federale gerechtshoven en het Hooggerechtshof (het United States Supreme Court, niet te verwarren met andere Supreme Courts. In de meeste staten wordt de eigen hoogste rechterlijke instantie ook Supreme Court genoemd. Er wordt dan gesproken van, bijvoorbeeld, het Louisiana Supreme Court.)
De federale rechterlijke instanties interpreteren wetten en kunnen wetten vernietigen indien deze onconstitutioneel zijn.

Rechtssysteem

De federale rechterlijke instanties

Het Amerikaanse rechtssysteem heeft, net als het Nederlandse, de vorm van een piramide. Onderaan staan 94 federale districtsrechtbanken (district courts), daarboven 13 gerechtshoven voor hoger beroep (courts of appeals) en aan de top van de rechterlijke organisatie staat het Hooggerechtshof (United States Supreme Court). De verdeling van districten loopt niet parallel aan de staatsgrenzen (zie afbeelding).
 

 

 


De federale rechterlijke instanties houden zich bezig met de afwikkeling van zaken over belastingen, faillissementen en internationale geschillen betreffende handel of diplomatie. Iedere staat heeft echter ook zijn eigen lokale rechterlijke instanties. Een state court heeft jurisdictie over alle zaken die enige connectie hebben met de desbetreffende staat. De state courts houden zich bezig met de afwikkeling van strafzaken, onroerend goed zaken, echtscheidingszaken en conflicten over contracten. Ongeveer 90 procent van de gedetineerden in de Verenigde Staten is door zo’n lokale rechtbank veroordeeld (van de ter dood veroordeelden zelfs 99 procent).


De statelijke rechterlijke instanties

De meeste staten hebben een rechtbank in eerste instantie, een hof voor hoger beroep en een hooggerechtshof. Het verschilt echter per staat hoe deze instanties worden genoemd. De relatie tussen de state courts en de federal courts is erg ingewikkeld. Alhoewel statelijke wetten opzij kunnen worden geschoven als ze in conflict komen met federale wetten, zijn toch state courts niet ondergeschikt aan de federale rechterlijke instanties. Het zijn twee naast elkaar bestaande series van rechterlijke instanties. Het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten kan echter wel definitieve uitspraken van state courts herzien.


Juryrechtspraak

De Verenigde Staten heeft een juryrechtspraak. Dit betekent dat de schuldvraag en soms ook de strafmaat niet door de rechter worden bepaald, maar door een jury die een proportionele afspiegeling van de bevolking hoort te zijn. Er zijn twee soorten jury’s: een petit jury en een grand jury. De petit jury wordt ook wel de trial jury genoemd en bestaat uit 12 willekeurig gekozen mensen. Deze jury woont het hele proces bij, bepaalt of iemand schuldig is of niet en in sommige gevallen zelfs wat voor straf iemand krijgt. De grand jury bestaat eveneens uit 12 leden. Deze jury is slechts betrokken bij de fase vóór het daadwerkelijke proces en dan alleen in strafzaken. Zij beziet de zaak en het bewijs van de openbare aanklager en bepalen of er genoeg voorhanden is om daadwerkelijk een rechtszaak te beginnen. Grand jury’s zijn bedoeld als extra waarborg, om te voorkomen dat een openbare aanklager alleen op zijn woord moet worden geloofd als hij iemand wil aanklagen.


Plea bargain


Een opvallend aspect van het Amerikaanse rechtssysteem is de plea bargain. In strafzaken komt het voor dat de openbare aanklager een afspraak maakt met de advocaat van de verdachte, waarbij de verdachte schuld bekent en akkoord gaat met een voorgestelde gevangenisstraf. Hierbij doet de verdachte afstand van zijn of haar recht op hoger beroep. Een dergelijke overeenkomst wordt getekend voor het daadwerkelijke proces. De rechter is echter niet gehouden aan de afspraken en kan bijvoorbeeld alsnog een hogere straf opleggen bij het uitspreken van het vonnis. Het merendeel van de strafzaken in de Verenigde Staten wordt door middel van een plea bargain afgedaan.


Straffen

Staten mogen zelf bepalen wat voor strafmaat ze hanteren, mits ze zich houden aan het door de federale overheid bepaalde strafminimum. Voor drugsdelicten worden aanzienlijke hogere straffen gehanteerd dan in Nederland. De strafmaat hangt dan mede af van de soort en de hoeveelheid verdovende middelen. Meer dan 80 procent van alle drugsgerelateerde arrestaties zijn voor het in bezit hebben ervan. Uit een onderzoek uit 2002 van het Amerikaanse Bureau of Justice Statistics blijkt dat voor in het bezit hebben van drugs gemiddeld door state courts een gevangenisstraf van 22 maanden wordt opgelegd en dat voor het handelen in drugs gemiddeld een straf van 38 maanden wordt opgelegd. De opgelegde straf en de uiteindelijke tijd in de gevangenis kunnen echter van elkaar verschillen (door bijvoorbeeld goed gedrag).


WOTS

Nederland is lid van het Verdrag inzake de Overbrenging van Gevonniste Personen uit 1983. De Verenigde Staten zijn ook lid van dit verdrag. De Nederlandse wet heet de Wet Overdracht Tenuitvoerlegging Strafvonnissen (WOTS). Op federaal niveau zijn de Verenigde Staten akkoord met dit verdrag. De afzonderlijke staten hebben echter de bevoegdheid om aanvullende eisen te stellen als het gaat om de procedure van overbrenging. Bovendien zijn niet alle staten akkoord met het verdrag. Als iemand in een van deze staten op statelijk niveau wordt berecht, kan hij of zij niet een overbrenging aanvragen. Sommige staten stellen aanvullende eisen, zoals de eis dat een aanvraag pas kan geschieden na één jaar detentie.
Er zijn een aantal basisvoorwaarden waaraan men moet voldoen, wil men in aanmerking komen voor overbrenging naar Nederland. Die voorwaarden zijn:
- de gedetineerde moet van Nederlandse afkomst zijn en een aantoonbare band hebben met Nederland;
- de veroordeling moet onherroepelijk zijn. Alle hoger beroep mogelijkheden moeten zijn afgerond;
- de Nederlandse en de Amerikaanse autoriteiten moeten met de overbrenging instemmen;
- het gedeelte van de straf dat nog moet worden uitgezeten, is tenminste zes maanden op het moment van aanvraag;
- het feit waarvoor de gedetineerde veroordeeld is, moet ook in Nederland strafbaar zijn;
- de gedetineerde moet schriftelijk verklaren het eens te zijn met de overbrenging.


Gevangenissen

Jail en Prison

In het Amerikaanse gevangeniswezen wordt op statelijk niveau een onderscheid gemaakt tussen een gevangenis (prison) en een huis van bewaring (jail). In een gevangenis zitten over het algemeen mensen die veroordeeld zijn voor een misdrijf waarvoor zij een straf uitzitten van meer dan een jaar. In een huis van bewaring wordt een verdachte vastgehouden voor en tijdens het proces. Bovendien zitten daar de gedetineerden die een straf van minder dan een jaar opgelegd hebben gekregen. De regels en omstandigheden in de verschillende gevangenissen en huizen van bewaring verschillen erg per inrichting en per staat. De grootste gevangenis in de Verenigde Staten is de staatsgevangenis in Louisiana, de Louisiana State Penitentiary, met een populatie van meer dan 5000 gedetineerden.
Naast de hierboven besproken statelijke inrichtingen, zijn er ook federale en militaire gevangenissen.


Leefomstandigheden

Mannen en vrouwen worden in het Amerikaanse gevangeniswezen van elkaar gescheiden. Soms binnen dezelfde inrichting, maar er zijn zelfs inrichtingen waar alleen mannen zitten. Gedetineerden hebben in de gevangenis over het algemeen geen eigen cel, maar delen een cel met een of twee anderen of slapen op een slaapzaal. Alleen ter dood veroordeelden of gedetineerden in een maximum security prison hebben een eigen cel. Vaak moeten gedetineerden werken in de gevangenis. Dat werk kan van alles zijn. In Louisiana bijvoorbeeld werken veel mensen op het land (het gebied van de gevangenis beslaat zo’n 30 vierkante kilometer) en in New Hampshire maken gedetineerden nummerborden (waarop het motto van de staat is gedrukt: live free or die).
Bijna iedere gevangenis heeft een gevangeniswinkel. Daar kan onder andere eten, kleding, rookwaar en schrijfgerei worden gekocht op vastgestelde dagen. In sommige inrichtingen kan er op vastgestelde dagen worden opgegeven wat men uit de winkel wil hebben en dat wordt dan een aantal dagen daarna gebracht.

Contact met de buitenwereld

Een gedetineerde mag bezoek ontvangen. De naam van de bezoeker moet voorkomen op de bezoekerslijst. De regels omtrent bezoek lopen zeer uiteen per gevangenis en huis van bewaring, maar ook per staat. Zo hangt het van de inrichting af hoe vaak en wie er op bezoek mag komen en hoe zo’n bezoek is geregeld. Post ontvangen en versturen mag onbeperkt en de meeste gevangenen schrijven dan ook heel veel. Wel wordt alle post van en aan de gevangenen eerst opengemaakt en bekeken.


Statistieken

Op dit moment zit één op de honderd volwassen Amerikanen in de gevangenis. Dit is het hoogste aantal ter wereld. In de staten Maine, Minnesota en Rhode Island zitten de minste mensen in de gevangenis, in de staten Louisiana, Texas en Mississippi de meeste mensen. Van al deze gedetineerden is ongeveer 9 op de 10 een man.

 

28/09/2012 12:07

Reacties (3) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
03/07/2012 08:24
Je hebt geen omschrijving van je artikel geplaatst, kijk anders even in mijn artikel http://www.xead.nl/8-tips-voor-nieuwe-xead-schrijvers als je niet weet hoe je dat moet doen. Verder wel een goed artikel met veel informatie.
03/07/2012 08:24
Goed artikel en lekker veel te lezen.
03/07/2012 08:24
Kleine opmerking i.v.m. de rest van de Nieuwe Staten , naast de 13 oorspronkelijke, sommigen werden inderdaad aangekocht, maar de meeste werden gewoon veroverd zoals bvb. New-Mexico, Californië. De twee laatste Staten zijn ook pas veel later bijgekomen Nl. Alaska en Hawaii. Overigens een goed artikel.