Miskraam na 23 weken zwangerschap

Het is al weer 10 jaar geleden en 3 gezonde kinderen verder, maar toch blijft het een onderdeel van je leven

Zwanger:

Ik was 19 en onverwacht zwanger. Ik woonde nog thuis .

Wat vooraf ging.

Ik was bezig met een opleiding en had inmiddels een vast relatie met mijn vriend nu mijn man.

We hadden plannen om een huisje te huren , dit wilde alleen niet echt lukken. Tot die tijd zouden we gewoon bij onze ouders blijven wonen en sparen.

Echter toen ik elke ochtend begon met overgeven zei mijn vader tegen me: ben jij niet zwanger? Nou in mijn wildste dromen had ik die niet zien aankomen. Veiligheid voorop.

19 jaar en een zwangerschapstesttest halen

Met knik kende benen ging ik naar de drogist , want wat voelde ik mij bekeken alsof iedereen je veroordeeld. En eigenlijk achteraf was dit helemaal niet zo, maar je denkt dat iedereen al aan de buitenkant kan zien dat je zwanger bent.

Naar huis met de test, gelukkig mijn ouders zijn niet thuis. Snel naar boven op de wc de test gedaan. Potverdikkie wat ging die verpakking moeilijk open. Test gedaan zoals het moest. Ik heb wel 10 minuten naar die streepjes zitten kijken kon het niet geloven . Wat nu?

Naar mijn vriend gereden , maar hij was niet thuis. Voelde me alleen wie kon ik dit nou vertellen.

Later op de avond kwam mijn vriendje thuis ik heb het met tranen in mijn ogen verteld en tot mijn verbazing was hij blij. Ik had voor mij zelf al besloten het kindje niet weg te laten halen,omdat ik wist dat mijn ouders altijd achter mij zouden blijven staan wat er ook zou gebeuren.

De zwangerschap

Het ging echt super goed , kindje groeide en ik werd boller, we kregen zelfs een huisje aangeboden echt super. Het rare was : ik heb tegen mijn moeder wel vijftig keer gezegd als dit maar goed gaat en achteraf vraag je je wel eens af:Wist ik onbewust dat het fout zou gaan.

20 weken echo

Tien jaar geleden kreeg je geen 20 weken echo, als je dit wilde kon je een pret echo laten maken.

Ik had een afspraak gemaakt met 22 en vol plezier gingen we naar de pret echo. Ik weet nog goed hoe opgetogen we waren toen we er heen gingen.

Ik mocht op een tafel gaan liggen en die vriendelijke meneer begon gel op mijn mooie bolle buik te smeren. Maar het duurde veel langer dan gezegd was vooraf en hij zei helemaal niets. Op een gegeven moment zei hij dat hij geen echo kun maken, maar dat ik direct mijn verloskundige moest bellen dat het niet goed zat. We hoefden niet te betalen. Nou als je ergens niet voor hoeft te betalen zei mijn vriend dan is het niet goed

Ziekenhuis.

De volgende dag naar het ziekenhuis en inderdaad het was niet goed ik had veel te weinig vruchtwater. Dit kon twee dingen betekenen of de nieren van het kindje werkten niet goed of er was wat met de placenta aan de hand,

Wij mochten naar het kinderziekenhuis. Alleen dit duurde 5 dagen voordat we terecht konden. Eenmaal aangekomen kregen we een echo met daarop een overleden vruchtje. Harde klap!

En dan gaat het heel snel : ze wilden nog vruchtwater afnemen om de oorzaak te achterhalen. Ze hebben het 6 keer geprobeerd en op het laatst lukt het. wat voel je je verdrietig en machteloos als je daar ligt en tot op de dag van vandaag als iemand over een vruchtwaterpunctie begint trekt mijn man nog steeds wit weg. Want niet alleen ik had dat machteloze gevoel , maar hij helemaal .

De inleiding van de bevalling

Ik mocht een week later komen om het kindje geboren te laten worden. Ik kreeg een nalador inleiding. Dit zijn heftige weeën dat kan ik je wel vertellen. We mochten het kindje nog zien. Omdat het nog geen 24 weken oud is mag je kiezen wat je wil : zelf een begrafenis regelen of het kindje door het ziekenhuis te laten cremeren . Wij hebben toen voor dit laatste gekozen.

Tijd erna

Na een tijdje moesten we weer terug naar de gynaecoloog waar we te horen kregen dat het kindje was overleden aan kleine infarcten die ontstaan zijn in de placenta waarbij het kindje geen voedingsstoffen meer kreeg.

En het moeilijkste is dan alle mensen te vertellen dat je wel bevallen bent , maar geen kindje heb meegekregen.

Ik heb dit verhaal opgeschreven. Niet uit op medelijden van mensen, maar puur uit het feit dat er eigenlijk zoveel mensen een miskraam krijgen en dat je er pas over hoor als je zelf een miskraam heb gehad.

Wij hebben 3 gezonde jongens waar ik heel trots op ben en dit verhaal is nu alleen nog maar een klein onderdeel van ons leven.

Je leert wel door zoiets dat de geboorte van een gezond kind iets wonderbaarlijk is.