Tegenstellingen houden je op de been. Naast negatieve gebeurtenissen staan altijd positieve tegenover. Een korte terugblik op 2011 en mijn verlangens voor 2012

                                   Terugblik op 2011

2011 was een raar jaar. Enigszins een goed jaar, maar anderzijds een domper in mijn bestaan. Ik heb moeten leren om nog beter naar mijn lichaam te luisteren want begin dit jaar kreeg ik tegen de ochtend van mijn nachtdienst uitval van mijn rechterhand. Ben toen afgevoerd naar het ziekenhuis en men verdacht een TIA of een uitzaaiing van het melanoom. Het bleek gelukkig geen van beiden te zijn, maar het heeft mij heel erg aan het denken gezet. Toch heb ik weer direct mijn werk opgepakt, maar de schrik zat er goed in. Een paar gedichten hierover:

De tunnel

met claustrofobie
een tunnel in
vastgelegd
met je hoofd

harde geluiden
maar zachte woorden
hou vol
voor je bestwil

lieve mensen
omringen je

in gevoel

in gedachten

dan schuif je..
de tunnel uit
hoort
het is niet gelukt

hoofd in iets anders
vastgelegd
weer de tunnel in
stilliggen
jij bent er weer
maant mij tot rust

gelukkig het is gelukt

dit alles
met goede afloop

ik mag leven
maar rustig aan

de tunnel
gaf antwoord
over mijn bestaan

Voelen en Weten

langzaamaan
verdwijnt onzekerheid
van het even af laten weten
van mijn tempel

ik kan weer goed aarden
zonder mijn evenwicht
te verliezen
de moeheid trekt
langzaam weg

de zee golft naar mij toe
voel maar, zelfs al ben je moe
het komt goed
zoek mij op
geniet maar

de wind waait krulletjes
fris in mijn haar en gezicht
de zon geeft mij extra licht
een intens gevoel

Ik leef!

de meeuwen vliegen wijd uit
ze roepen
goed zo, je lijkt wel beter
geniet de dag
vlieg net als wij
je verdere pad tegemoet

even afgedwaald
maar altijd weer terug
dat is het leven
ik dank de zee, wind, meeuwen en zon
ga verder met hetgeen

waar ik aan begon

 7 april was één van mijn mooiste dagen afgelopen jaar. Ik mocht in Noord - Scharwoude een radioprogramma verzorgen en dit ging over mijn werk. Met name over terminale mensen, dementerende en hoe ik het werk s nachts ervoer. Tijdens het voordragen had ik het gevoel dat ik dit presenteren al jaren deed. Misschien toch mijn roeping misgelopen? Een van de gedichten die ik voorgedragen heb is :

     Hemels licht

langzaam ging de hemelpoort open
             mijn angstig hart beefde
            waar zou ik terecht komen?
         door een kier zag ik hemels licht
           en een hand die mij wenkte

                  een hand vol vrede

             aarzelend trad ik binnen
              mijn ziel herpakte zich
        en daar zag ik hen in een waas
              bekenden, zonder naam
             wetend, mijn steunpalen
               in mijn leven op aarde

              een hemel vol bloemen

           ik voelde een Vrede in mij
                    neer dalen
                   en ik wist............
           dit is de plek zonder angst
                   zonder pijn
           waar ik altijd al naar zocht

              een plek zonder angst

                   ik zweefde rond
                   kuste dierbaren
             en herenigde mij met hen

               alles waar ik van hield
            op aarde was hier aanwezig
               oogverblindende liefde
                  vogels en vlinders
              maar vooral de eenvoud
                   sprak mij aan
             en ik wist dat het goed was

        heel even beleefde ik de ervaring
           van werkelijk thuiskomen
                  in een Vrede.......
         waar ik steeds naar op zoek ben. 

Begin september ben ik twee weken naar Griekenland aan zee geweest. Hier heb ik mijn voorkant van mijn gedichtenbundel gemaakt van mozaïek. Verder heb ik een schrijf workshop gedaan. Het was een heerlijke vakantie. 

Een van mijn verhalen die ik tijdens de workshop geschreven heb is een sfeerbeschrijving in Griekenland aan zee.

De schoonheid van het verschil

Bert is een eenvoudige schilder van zeventig jaar. Uiterlijk is hij een echte kunstenaar. Hij maakt zich zorgen over de wereld met al zijn techniek. Mensen worden overschreeuwd met dure technologie, maar Bert houdt van de eenvoud.

De vraag is nu, is Bert minder waardevol dan Gerard?

Gerard heeft het voor elkaar. Hij is een grote zakenman in de ICT wereld. Hij heeft maar liefst zeven zaken die verspreid zijn over de hele wereld. Hij is begin veertig, een man in de bloei van zijn leven, maar Gerard leeft ongezond, is dikwijls zeer stressvol en komt amper toe aan een vleugje buitenlucht en sporten? Daar doet hij helemaal niets aan.

Terwijl Gerard een waarschuwing krijgt van zijn huisarts dat hij tegen een burn – out aanzit, geeft Bert zich op voor één week Griekenlandaanzee. Hij heeft behoefte aan gelijkstemmigen en kiest voor schilderen.

Gerard is geschrokken van de waarschuwing van zijn huisarts en zoekt een toevlucht naar een rustig oord, maar wel iets waar hij zijn energie kwijt kan. Zo komt hij op de site van Griekenlandaanzee en kiest voor beeldhouwen. Oef, als zijn handen maar niet kapot gaan, of mijn kleding vuil wordt denkt hij.

Bij toeval zitten beide mannen naast elkaar in het vliegtuig. Gerard kijkt af en toe eens naar zijn buurman. Wat ziet hij er sjofel uit, niet te hopen dat hij naar hetzelfde gaat als ik, denkt hij.

Verdorie, die sandalenman stapt in dezelfde bus. Zou hij dan toch….?

Bert heeft de minachtige blik van zijn buurman wel bemerkt, maar hij is het gewend. Met zijn eenvoud lijkt hij op niets. Vroeger werd hij hier verdrietig van, maar tegenwoordig legt hij het naast zich neer.

Beide mannen hebben op hun eigen wijze hun weg gevonden op deze prachtige locatie. Beiden doen mee aan de discussies of luisteren alleen maar. Bert voelt zich blij dat hij geaccepteerd wordt. Gerard is blij dat hij zijn kleine jongen in hem eindelijk kan genieten. Zijn jongen wil zoveel en heeft zich zelden zo uitbundig gevoeld.

De groep is veelzijdig, zo gekleurd, maar allen komen voor hetzelfde. Het laten vloeien van verborgen talenten en ondertussen genieten van de gastvrijheid en goede verzorging. Mensen met allerlei achtergronden, wat een harmonie, onvoorstelbaar!

Helaas de week is om.

Weer zitten Bert en Gerard naast elkaar in het vliegtuig, druk pratend. Zij komen beiden tot de conclusie: De schoonheid van het verschil, geeft een verrijking in ons bestaan.

Met een stevige handdruk nemen ze afscheid en besluiten volgend jaar weer terug te keren naar het mooie initiatief Griekenlandaanzee.  

Maar bij terugkomst was ik een paar mensen kwijt die bij BasicPublishing schreven en zo ben ik op 2 oktober op XEAD terecht gekomen. Bij mijn honderdste artikel zal ik hier verder op in gaan. Ik voel me heel erg gelukkig op Xead en de wereld van het schrijven is verder voor mij opengegaan. Ook de contacten met andere mensen is ontroerend mooi en langzaam wordt ik meegenomen in het mooie initiatief NederlandBeter. Ik heb mij heel goed kunnen uiten over de zorgen over de gezondheidszorg waar ik midden in stond en zeker weten weer in ga staan komend jaar. 

En nu is het 31 december 2011

De oliebolllen en appelflappen zijn gebakken. Mijn samenvatting is bijna klaar en nog een paar uur naar het nieuwe jaar.   

De ...miljoen?

Het is zo spannend.
Ik zou willen dat het nu zeven uur later is.
Dan weet ik het.
Normaal doe ik er niet aan mee, maar ik kon mij niet meer beheersen.
Hoe moet ik de laatste dag van het jaar doorkomen, met al die spanning in mijn lijf.
Ik hou hem even tegen mijn hart aan. Kijk hem aan en smeek hem om te winnen.
Ja, hij mag winnen, hij mag vallen.
De eerste nacht van 2012 staat voor de deur.
Ik heb zoveel wensen, maar een wens voert de boventoon.
Torent boven alles uit.


zal hij om 23.30 gaan vallen?
de tongzoen waar ik naar verlang
jij neemt mijn gezicht in je handen
je brengt jouw mond naar mijn mond
stevig geaard staan we op de grond
en alleen maar voelen
het kloppen van mijn hart
de hunkering van iedere vezel
voor mij mag hij eeuwen duren
de eerste tongzoen van jou
tot gauw mijn liefste
waar ik zoveel van hou

Nee, het gaat dus niet om die 30 miljoen.
Enkel maar om die ene heerlijke zoen.

Mijn knappert is gesignaleerd en nu is de vraag, komen mijn wensen en dromen uit. Dit jaar gaat het niet meer lukken, maar over zeven uur weet ik meer, dan hoor en voel ik het. Ja, mijn knappert is dichterbij dan ooit.  Dank Xead voor alles en tot volgend jaar. Een fijne jaarwisseling allen.