Public

Ik mag niet meer voorspellen, hoe de eerste keer steunkousen aantrekken, uitliep op een drama van ongekende diepten!

Marcel-Strooband > Boeken & schrijven

Zoals ik al eerder zei, soms voel ik het aan! Wat een gedoe vandaag! Maar het is al met al gelukt. Wanneer komt mijn schoonmoeder weer terug van vakantie? Oh, ze is vandaag pas weg? Zucht!

Gisteravond hadden mijn aanstaande, prachtige en geweldig lieve bruid, werkelijk geen puf meer om haar nog onder de douche te pleuren. Het was ook eerder al zaterdagmorgen dan vrijdagavond laat. Maar dat zijn we hier wel gewend. Het is lang, lang, heel lang, heel erg lang geleden dat ik een nachtrust van meer dan zes uurtjes slapen heb gekend. Niet eens gehad, nee, gekend. Het hakt er aardig in, maar het is bij ons gewoon go with the flow.

 

Het douchen zouden we dus voor de zaterdagmorgen reserveren omdat we toch geen enkele homoseksueel hoeven te exporteren (geen flikker uitvoeren). Boodschappen zijn binnen, het is kwalitatief uitermate teleurstellend weer en de zin ontbreekt ook. Lekker op het gemak mijn meisje weer helemaal opkalefateren en zich weer op en top fris en fruitig het dametje laten zijn. Zo geschiedde nadat ikzelf mijn ontbijt had genuttigd, bestaande uit een peuk of wat, een bak koffie of wat en een groot bord Brinta. Ik leef wèl gezond, want ik eet ook groenten!

 

Na het soppen, inzepen, het bijna niet meer kunnen beheersen, maar ik houd het netjes, het is namelijk erg vroeg en er lezen misschien kindertjes mee en het toch onder controle houden van onszelf, vleide ik haar weer neder op het bed om haar daar aan te kleden. En een broek, rok, shirt en ondergoed (uiteraard niet in die volgorde) aantrekken, is niet meer zo moeilijk als de eerste keren. Nee, dat gaat vanzelf. Het is ook mijn taak en Loeslief werkt gewoon heerlijk mee.

 

 

Nu had ik gisteren verteld dat ze aan de steunkous is. En ik had vanmorgen al een beetje een knoop in mijn maag omdat mijn schoonmoeder, die toch al dik twee eeuwen inde zorg werkt en nu twee weken met vakantie is, ook al zo’n moeite had die krengen (krengen= dode beesten) bij mijn muze aan te trekken. Wel, ik kan U verzekeren dat die knoop er niet zomaar zat. Niet voor niets sloegen bij mij de zenuwen in een dusdanige houding dat ik zowat ondersteboven achteruit en binnenstebuiten liep. Steunkousen? Vloek- , zucht- , kreun- en steunkousen zult U bedoelen!

 

Kolere nog aan toe, zeg! Moet je eens proberen om een vuilniszak om je auto te krijgen! Of een condoom over een complete giraf! Je neusgat over een meloen. Dat laatste is een slecht voorbeeld, ik ben nogal behept met een te grote gok, hetgeen mijn geboorte ook was, maar dat terzijde. Ik mag in de zee ook niet op mijn rug zwemmen, het haaienalarm gaat dan af! Met op de achtergrond het alom bekende deuntje van Jaws één tot en met vijftig. Anyway, het aantrekken van een steunkous is dus een heidens karwei. Gossammelazarus!

 

Om een korte beschrijving te geven hoe ik het toch voor elkaar gekregen heb, zal ik dat dan ook even neerpennen.

 

Men neme een gehandicapte partner. Sorry, een partner met een uitdaging. Die vleide men op een bed of een bank. De benen gestrekt. Men pakt een steunkous en vouwt deze geheel binnenstebuiten. De hiel vouwt men dan weer naar binnen. Om de betreffende voet (een R staat voor rechts, een L voor links en zowel op de kousen staat dat alsmede ook door mij aangebracht op de voeten van mijn slachtoffer, ik bedoel liefje!) trekt men een zogenaamde parachute om het glijden van de kous te vergemakkelijken. Ik kan U vertellen dat ik op een gegeven moment in zo’n toestand kwam dat ik smeekte om zonder zo’n exemplaar uit een vliegtuig te springen.

 

Maar goed. Over de parachute trekt me dus het hielgedeelte en dan gaat men naast het kadaver, excuus, partner zitten om zo geleidelijk, centimeter voor centimeter, de kous omhoog te trekken. Let wel op de naad, die mag niet scheef zitten. Dus gaan we weer opnieuw beginnen. Centimeter voor centimeter weer geleidelijk omhoog trekken, let op de naad, die mag niet scheef zitten. We beginnen weer bij het begin …


Als de kous dan eindelijk een beetje om de voet zit en je veegt met een washand het zweet onder je oksels, tussen je ballen en van de vloer vandaan, kom je erachter dat er aan zo’n gehandicapte, ik bedoel mijn liefje ook nog een linkervoet zit en deze op dezelfde wijze voorzien dient te worden van zo’n godvergeten steunkous. Ja, je dacht er al te zijn, maar die zit er toch echt ook aan. En U raadt het al, die gaat natuurlijk een stuk … lastiger!

 

Als men bij de linkervoet de kous halverwege heeft, dient de stofzuiger dan wel stoffer en blik te worden gehaald omdat het nu eenmaal niet lekker werken is met het glas van de schemerlamp op de grond, de tranen van Marloes omdat het best wel pijn doet wanneer een voet in iets met een vingerhoedgrootte wordt geprakt en een kat die door al het rukken en trekken, het nodig vond zich onder mijn voet te begeven. Het achterpootje heb ik snel even begraven in de balkonbak en heb het arme beestje maar een snoepje gegeven. Worden de hond en de andere kat weer jaloers, moesten ze allemaal wat.

 

Nu zitten de kousen op hun plek. En dan kijk je er nog eens naar. Je kijkt er heel goed naar. Ondertussen gutst het zweet dusdanig in de achterspleet dat je bij een eventuele diarree-aanval een tsunami aan opgehoopte schijt zou achterlaten en is het hoofd zo rood aangelopen dat het met gemak een op uitbarsten staande vulkaan zou kunnen overtreffen. Maar het is waar. Het is echt waar! En met betraande ogen kijk ik in de evenzo natte ogen van mijn liefje. We houden echt van elkaar. En we prevelen samen, met een brok in onze kelen, heel zachtjes, haast onhoorbaar:

 

“Ze zitten binnenstebuiten!”

 

 

 

 

28/09/2012 12:09

Reacties (21) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
03/07/2012 08:58
Jij hebt echt wel een gave om te schrijven! Echt heel leuk om te lezen, maar ik ben stiekem toch wel erg blij dat ik niet voor iemand hoef te zorgen met kreunkousjes ;)
03/07/2012 08:48
heel leuk artikel ook ik kan me vinden in je kousenverhaal hahaha geweldig geschreven!
03/07/2012 08:48
Dank je wel Yvonne, inmiddels gaat het steunkousen aantrekken van een leien dakje ... dat dan weer wel ...
03/07/2012 08:47
Dank jullie wel Mereltje en Vlindertje :D
03/07/2012 08:47
Ja hoor geniaal
03/07/2012 08:47
Dank je wel Alicia! Als het een beetje tegenzit met de plannen van de heer Kutte, zitten we straks allemaal in een verpleegtehuis ...
Thanx Daakko!
03/07/2012 08:47
Ik ken die steunkouzen ken K*T dingen zijn dat, moeste ze vaak bij mijn vader aan doen. DRAAAAAMMMMMMAAAAAA. Maar woooow wat heb je het weer komisch omschreven, en ook wel weer treurig. Zie het helemaal voor me hoe jullie daar zitten te kloten. Dikke duim