Gedicht voor mijn moeder
gedicht voor mijn moeder we hadden een goede band deden vaak spelletjes samen alleen is mijn moeder komen te overlijden toen ik 13 jaar oud was had nog zoveel samen willen doen en haar advies gevraagd als moeder van mij en oma van me kinderen maar ja helaas mocht dit niet zo zijn en wil mijn gedicht graag met u delen misschien geeft het u wel steun
Ze was levens moe .
levens moe dat is wat ze was .
enigste wat ze nog kon was knokken tegen de pijn en al haar verdriet .
verdriet van alle pijn en leed die der was aangedaan .
eigenlijk al vanaf het moment dat de luier voorgoed werd afgedaan .
hard maar waar .
alles wat haar is aangedaan .
jaren later werd ook mijn dit aangedaan .
en me moeder kon er alleen maar bij staan .
ze was de strijd aangegaan 
dat heeft haar de das omgedaan .
ik heb hoop gedaan wat god verboden heeft
ik had moeten gaan .
maar ja helaas jij bent heen gegaan . ( in elk goeds zit ook kwaad)
en dat grijpt me zelfs na 14 jaar nog aan .
toch ben ik blij dat ik verder mag met het leven .
en nu al mijn liefde aan me kinderen geven ken . 
ook al doet het me veel verdriet dat mijn kinderen hun oma niet kunnen zien .
maar ja de tijd is gekomen dat ik het verlden achter me laten ken
en verder met het heden ken
maar jou vergeten is iets wat ik niet ken .
omdat ik uit jou geboren ben .
en daar voor eeuwig dankbaar en trots op ben . einde
ik mis echt een hoop ik zou graag haar om hulp en advies gevraagd .
ik heb een hoop hierom nooit geleerd kan der niet om tips en advies omtrent me kinderen
me kinderen missen een oma van mij kant
en de andere oma is gelukkig en geweldige vrouw heb echt waardering voor haar
en ja me moeder was gewoon een heel sterke dappere vrouw die door veel gebeurtenissen die echt heftig waren alcoholiste geworden
en op het moment dat ze probeerde van de drank af te blijven heeft dat haar genekt
der lever kon het niet meer aan
ik was nog maar 13 dat dit gebeurde en geloofde het ook in begin niet dat het me verteld werd ik begon eerst te lachen tot dat ze zijden het is echt zo ze leeft niet meer
ik kon maar niet stoppen met huilen
en geloofde het nog niet
tot ze opgebaard lag en ik haar een kus gaf toen besefte ik het pas .
ik heb nu eindelijk na 14 jaar me leven weer een beetje op de rails
heb een lieve zorgzame man en lieve kindertjes en hoop hier nog lang van te genieten .
Reacties (2)