Natuursmurf

Een plek Ik wil tussen het wit van vlinders liggen de tuin begraven in jouw schoot. De dageraad schenken zonder verwachting aan de oever jouw glimlach zien dwalen in het licht. Tussen de rimpels van het eeuwige blauw mijn hart offeren en alleen aan jou.

Opvallend Het roodborstje let op de kleine verschillen. Het hoogste woord in pure vorm gegoten. Tussen het riet op een tak en hoger dan het oog mengt rood zich met blauw en groen.

Ik stoot mijn teen aan een steen minstens een keer of tien voordat ik weg ben of gezien. Hoofdbrekens had Einstein aan de eindeloze ruimte en de menselijke domheid. Zoveel hangt af van de waslijn naast de grote regenton met water. Ik slik mijn nuchterheid in en bedrink mijn soberheid om dan laveloos het kanaal over te steken. Te...

Anne Frank schrijven is vrij en vult vele eenzame uren onder een dodelijke stilte is het slechts wachten op de klok slaat de ramen onverlicht het dagboek en de ogen dicht

Achter de zachtheid van verdwaalde woorden borrelt een taal van onuitsprekelijke schoonheid. Een onvergankelijk mysterie in het onbereikbare van een ver licht. Ik maak je reikbaar en adem je in. In de stilte, een kracht die ons tilt tot over het punt van oneindigheid.

Ik hoor geen voetstappen meer mijn maag zweeft, gedachten fladderen als verloren musjes in een storm. Het pad kromt zich, meandert zich in een oneindige verte. De vlekjes op de muur vertellen geen verhaal, ik hoef ze niet te tellen in mijn slaap ben ik al verloren. Een eenzame kat, violist in een donkere nacht en in mijn hoofd e...

Met schrijven word ik alles kwijt Mijn gedachten, mijn woorden en op papier herleeft mijn moed hier binnen ben ik van mij en mij alleen met al mijn liefde schrijf ik mijn dierbaarste bezit tot een boek en mijn dromen nadrukkelijk als verlangen. Voortleven zal ik, ook na mijn dood! * gebaseerd op de schrijfopdracht van deze week ...

In de nacht is het vaak kiezen maar een ademloos genieten van het ritme van de regen en de maan die ons van verre gadeslaat zoveel sterren om te tellen ik wil nog lang niet en toch aanbid ik de vogel die voor dag en dauw het eerste licht vangt.

Wanneer treurt de aarde niet in het licht van een voorbij seizoen. Een huivering als de wind zacht je nerven strijkt. Het is goed om te koesteren, te neigen naar een nieuw begin. Ook een zwaar hart kan schoonheid dragen. Vergeet niet. Dek je verlangen toe. Er komt een tijd waarop wij wachten.