Vier inzendingen deze week. Eéntje minder dan de vorige keer, jammer, maar gelukkig waren de vier die meededen erg inventief in het verzinnen van mijn stiekeme kant. Ik heb erg genoten van de verhalen en had best wel moeite om een winnaar te kiezen. Tenminste... Nou ja, voor ik verklap wie de volgende opdracht mag geven, eerst ...

Karazmin deed snel haar haren in een staart. Niet heel netjes, niemand die daarop lette, en bovendien zouden er door de wind toch wel plukjes uit waaien. Ze voelde even snel of er geen hele grote plukken uit staken en haastte zich zonder in een spiegel te hebben gekeken weer verder. Een paar seconden later liep ze met haar tas i...

Het is net na half elf, Karazmin rekt zich uit en gaapt achter haar hand. ‘Ben moe, ga m’n tanden poetsen en dan op bed’ zegt ze tegen haar zus Anerea die nog TV zit te kijken. Anerea knikt terwijl ze naar het scherm blijft kijken. ‘Gelijk heb je, trusten voor zo, ik kijk dit programma nog even af en ga dan ook slapen, m...

Zachtjes neuriënd loopt Karazmin over haar tuinpaadje naar de achterdeur. Ze stampt de modder van haar laarzen en zet die onder het afdakje buiten. Dan loopt ze handenwrijvend naar binnen. Door en door koud is ze geworden van de lange wandeling in de natuur, maar die heeft haar wel weer een aantal mooie foto’s opgeleverd. En ...

En nu ben ik aan de beurt! Voor wie het aan gaat of aan wil gaan. Er is al een aantal weken een kleine groep Plazillianen met een onderlinge wedstrijd bezig. Een schrijfopdracht die het dag uit het leven van een andere Plazilliaan beschrijft. Dit in de ruimste zin van het woord 'dag'. Het hoeft namelijk echt geen verslag van uur...

Met heel veel plezier heb ik alle inzendingen voor de schrijfopdracht 'Het Woord van Appelpit' gelezen. Het waren er vijf en dat betekent dat het aantal deelnemers langzaam stijgt. Mooi. Yneke was de eerste inzender. Haar spannende verhaal had een maffiatintje en scheepte me bijna op met een enge echtgenoot, die zeker weten binn...

'Weet je zeker dat ik niet met mijn bloedeigen bloed moet ondertekenen?' Applpit keek sceptisch naar het contract dat voor haar lag. Voor de zevende keer las ze het door. De tekst was niet lang, hooguit zeven regels maar dat was niet het geval met de bijlage waarin die in de clausule werd genoemd. Ook die las voor de zevende kee...

Daar zat ze. 'n Ietsje voorovergebogen in haar stoeltje. Het laatste zonlicht wat nog door het raam naar binnen viel was in botsing met haar mooie grijze haren een waar schouwspel van liefde, licht en aanraking. Deze oudere vrouw was omgeven met zachtheid, wijsheid en liefdevol geduld. Het was goed zo. Haast en nog veel willen d...

Appelpit drentelt zenuwachtig voor het raam heen en weer en werpt voor de zoveelste keer een blik op de klok. ‘Waar blijft ie nou, gewoonlijk is hij er al veel eerder’ mompelt ze in zichzelf. Juist als ze in de keuken de waterkoker aandrukt om thee te zetten, hoort ze het bekende geluid van de scooter en snelt naar de voorde...