Zoals Sofia daar op het picknickkleed lag. Het gaf me een vreemd gevoel. Een gevoel van vertrouwen. Ik glimlachte en zakte naar beneden. De mensen naast haar maakten muziek. Er ging iets ontspannend vanuit. Een sfeer die ik maar al te graag meer wilde proeven. Nog nooit in mijn leven had ik mij zo gevoeld. Het was een mooie en s...

Ik kijk naar een prachtig bord, waar op staat geschreven : I love you. Het is niet zo duidelijk. Even lopen we naar het terras. Jij hebt me beloofd dat je daar een sleutel hebt achtergelaten. Je weet dat ik bluf. En jij doet het altijd nog beter. Even is het stil terwijl we naar de vogels luisteren. Zouden ze ons waarschuwen dat...

Ik "zal", dat is de wet van God in mijn hersens geschreven, Mijn doel, naar waar ik mij zal laten drijven. Ik "moet", dat is de ijskast, waarin ik mijn wereld stop. Van welke, waar de natuur haar andere kant toont. Ik "kan", dat is het resultaat van mijn overgebleven kracht. Het feit. de eindigheid, tussen kunst en wetenschap. I...

Water ligt overal op de grond. Als een dun laagje. Op de grond. Ze had de kraan wijd open laten staan, de gootsteen was dicht. Dat krijg je er dan van. Ze loopt op blote voeten en glimlacht. De kamer was een puinhoop. Opstandig voelde ze zich, los uit een sleur. Alles had ze omgegooid. Hij zou zo thuiskomen. En ze gaat het niet ...

Daar stond ze dan, ze onderzocht haar gezicht in de spiegel. Het moest er natuurlijk van komen. Iedereen wordt oud. Dus zij ook... En dan zijn er van die momenten dat je even tot bezinning komt. Je realiseert je (in zo'n melancholische bui) de kwelling van het ouder worden. Ze deed aarzelend een stap naar de spiegel. Dichter bij...

Sarah keek naar Mark toen hij binnenkwam met haar. Ze observeerde zijn lach en zijn manier van zijn haren naar achteren strijken. Hoe hij af en toe lachte naar zijn vriendinnetje, die quasi- schijnheilig lief naast hem liep te doen. Stom wijf. Sarah drukte geirriteerd haar sigaret uit en baande zich een weg naar Mark, hij had ha...

Waar jij en ik samen zijn. Waar we nooit vallen en ons nooit bezeren. Alles goed voelt en veilig. Lachen. Geluk. Blijdschap. Oneindigheid. Gezelligheid. Solidariteit. Een droomwereld als deze is het niet. Welke wereld is het dan nu wel? Jij die mij helemaal alleen laat. Maar ik ben ook zo naief. Jou zo te vertrouwen. Zo veel van...

Dit zei het meisje terwijl ze hem aankeek. Zijn ogen ontweken de hare. "Ik wilde het zo graag..." Hij schudde zijn hoofd, "begin nu niet weer." "Ik weet het." zuchtte het meisje. Ze keken beide naar de menukaarten die voor hen op tafel lagen. "Het is wel duur hier." klaagde hij. Het meisje keek op, "maar de glaasjes zijn wel leu...

De instelling was een groot grijs gebouw met weinig ramen dat zich bevond in een groot bos, het was heel wat verder van Beltz verwijderd dan een paar kilometer zoals Arthur had gezegd. Maar dat vond ik niet erg, hoe meer ik verwijderd was van de enge vinger van Marion, hoe beter. Het kon naar mijn mening niet erger worden dan bi...