Een uitleveringsverdrag

Als twee of meer staten tot een overeenkomst zijn gekomen, waarin staat dat ze ‘misdadigers’ aan elkaar uitleveren – dan wordt er van een uitleveringsverdrag gesproken.

Bijvoorbeeld: Als iemand een iemand een misdaad in Nederland pleeft en vervolgens vlucht naar Duitsland dan kan er om uitlevering gevraagd worden, zodat de misdadiger in Nederland berrecht kan worden.

Dit kan ook als de persoon al veroordeeld is, en na de veroordeling vlucht.

Omgekeerd is het natuurlijk ook mogelijk om uitgeleverd te worden. Een land waar de misdaad gepleegd is mag, mits er een uitleveringsverdrag is met elkaar, zo’n verzoek doen.

Het openbaar ministerie zal zich dan over de vraag buigen en daar een beslissing in maken.

Met welke landen heeft Nederland zo’n uitleveringsverdrag

Albanië, Andorra, Argentinië, Armenië, Australië, Bahamas, België, Bosnië, Bulgarije, Canada, Cyprus, Denemarken, Duitsland, Estland, Finland, Frankrijk, Georgië, Griekenland, Hongarije, Hong Kong, Ierland, IJsland, India, Israël, Italië, Kenia, Kroatië, Letland, Liberia, Liechtenstein, Litouwen, Luxemburg, Macedonië, Malawi, Malta, Mexico, Moldavië, Monaco, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Oeganda, Oekraïne, Oostenrijk, Pakistan, Polen, Portugal, Roemenië, Russische Federatie, San Marino, Slovenië, Slowakije, Spanje, Suriname, Tanzania, Tsjechië, Turkije, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Zweden, Zwitserland

Wanneer levert Nederland niet uit of is er geen uitleveringsverdrag?

Als er mensenrechten geschonden worden is er veelal geen uitleveringsverdrag met die bewuste staat. Iemand die bijvoorbeeld in Brazillie een misdaad pleegt en vlucht naar Nederland zal niet uitgeleverd worden, omdat er geen verdrag is met Brazillie.

In een uitleveringsverdrag staat wanneer iemand kan worden uitgeleverd en onder welke voorwaarden.

Bron